البته این کاهش از دهه ۶۰ آغاز شده، ۱۷۰ کیلو در ۱۳۷۲ در ده سال به ۷۸ کیلو رسیده اما نقطه عطف و زمان اوج این کاهش در میانه‌ی دهه ۹۰ شمسی است، و بالاترین شیب کاهش متعلق به سال ۹۷ است. شواهد آماری نشان می‌دهد که مشخصاً نیمه سال۱۳۹۷، از نظر شدت تورم، یک نقطه چرخش (turning point) برای اقتصاد ایران بوده است؛ به‌گونه‌ای‌که نظام تورمی از یک تورم نسبتا ثابت بالا (در حدود ۲۰درصد) به یک تورم فزاینده تغییر وضعیت داده است.


بیشتربخوانید: مبلغ عیدی و پاداش کارگران اعلام شد


تورم خوراکی‌ها رکورد شکسته است

اما سال ۱۴۰۱ سال شتاب بی‌سابقه‌ی شاخص‌های تورمی است؛ در تاریخ اقتصاد مدرن ایران، فقط شش بار (در شش ماه) تورم نقطه به نقطه‌ی بالای ۵۰ درصد داشته‌ایم که ۴ ماه آن در ۱۴۰۱ رخ داده است؛ در سال جاری، تورم نقطه به نقطه یا میزان افزایش قیمت در طول یکسالِ منتهی به ماه مشخص، به طور خاص در حوزه‌ی خوراکی‌ها، رکوردشکن بوده است.

ماه‌های آبان و آذر و دی ۱۴۰۱، سه ماهی هستند که تورم نقطه به نقطه‌ی خوراکی آنها بالاتر از ۶۰درصد بوده است، این شاخص در دیماه به نزدیک ۷۰ درصد رسیده است! در این شرایط عجیب نیست که میزان مصرف گوشت از ۱۷۰ کیلوی دهه شصت به ۶ یا ۴ کیلو رسیده است؛ در این اوضاع عجیب نیست که مصرف سرانه‌ی گوشتِ «کارگران» به سالی دو کیلو یا کمتر رسیده و همانطور که آن کارگر ساده‌ی شهرداری می‌گوید «نه تنها گوشت قرمز، بلکه سبزیجات و پیاز هم برای کارگران مواد غذاییِ لوکس شده است….»

ادعای یک مقام مسئول: گوشت گوسفند در دنیا لوکس است!

یک فعال کارگری: قلب واقعیت نکنید!

هر ایرانی زمانی نه چندان دور، ماهی بیش از ۱۰ کیلو گوشت قرمز مصرف می‌کرده (۱۷۰ کیلوی سرانه سالانه را بر ۱۲ ماه سال تقسیم کنیم به همین عدد می‌رسیم) ولی حالا، ماهی نیم کیلو هم مصرف ندارد! این یعنی اوجِ روندِ لوکس‌سازیِ یک کالای اساسی؛ اما مسئولان امر خلاف این را ادعا می‌کنند.

دوازدهم بهمن ماه، حسین دماوندی‌نژاد، معاون امور تولیدات دامی وزارت جهاد کشاورزی – مقامی مسئول که باید بتواند اقلام اساسی مورد نیاز مردم در زمینه تولیدات دامی را با قیمت مناسب فراهم کند- ادعا کرده: «گوشت گوسفندی در دنیا کالای لوکس است ولی در فرهنگ ما علاقه بسیاری به گوشت گوسفند وجود دارد. گوشت گوسفندی در کشور ما درگیر اقتضائات فصل است، ولی گوشت گوساله این‌گونه نیست.»

فرامرز توفیقی (فعال کارگری) در این رابطه می‌گوید: چیزی که بیش از همه آزاردهنده است، اظهارنظرهای نسنجیده و نپخته‌ی برخی مسئولان است؛ چطور ادعا می‌کنند گوشت گوسفندی در دنیا لاکچری است و در ایران چون سنت مصرفی دارد، قیمتش بالاست!

ایشان باید بدانند در ایران  فقط «گوشت گوسفندی» گران نیست، گوشت گوساله و بز و گاو هم به همان شدت گران است، مردم چطور باید نیاز به گوشت قرمز را تامین کنند، از چه راهی؟ پیشنهاد می‌کنم معاون تولیدات دامی جناب وزیر، اول سری به بازار بزند و قیمت‌ها را ببیند بعد اظهارنظر کند!

او ادامه می‌دهد: خط قرمز براساس استانداردهای جهانی، تامین پروتئین‌ها و مواد غذایی ویتامین‌دار برای مردم به قیمت سهل‌الوصول و مناسب برای همه است، کاری که باید همین مقام مسئول در زمینه‌ی تولیدات دامی انجام دهد. در خیلی از کشورها شیر از آب معدنی ارزان‌تر است، گوشت از خیلی از مواد غذایی دیگر ارزان‌تر است، میوه و سبزیجات هم همینطور.

در بسیاری از کشورها، مصرف گوشت نه تنها لاکچری نیست بلکه جزو ساده‌ترین خریدهای روزمره است. پس با این اظهارات بی‌پایه، فرار از مسئولیت نکنیم؛ به مردم می‌گویند گوشت گوسفند نخورید، به جایش چی بخورند؟ دیگر دوره نان و پنیر هم گذشته، پنیر کیلویی ۴۰۰ هزار تومان شده؛ به جای این حرف‌ها، یک قدم، فقط یک قدم برای معیشت بردارند….

«یک قدم برای معیشت» یعنی مردم بتوانند سبزی و میوه را با خیال راحت بخرند؛ «یک قدم برای معیشت» یعنی گوشت قرمز به این سادگی از سفره‌های فرودستان حذف نشود؛ وقتی کارگران برای کل خانواده در سال ۴ کیلو گوشت قرمز نمی‌خرند، جدول غذاییِ یک فرزند در حال رشدِ یک خانواده‌ی کارگری چه شکلی‌ست، چطور پروتئین‌ها و ویتامین‌های مورد نیاز رشد تامین می‌شود؟!