توزیع ناعادلانه شاخص توسعه انسانی در ایران

به گزارش شهر بورس، کاهش شاخص توسعه انسانی در کل کشور و همچنین در استان‌های ایران، طی سال‌های ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۰ بسیار خطرناک است ما پیش از این در سال‌های ۱۳۸۶ و ۱۳۹۱، با کاهش رشد شاخص توسعه انسانی در کل کشور مواجه بوده‌ایم. اما هرگز در بیست سال گذشته، شاخص توسعه انسانی اینچنین برای کل کشور و همچنین تمام استان‌های کشور نزولی نبوده است. با اینحال در این سالها درسطح ملی استانهای تهران و اصفهان و مازندران اغلب در رده های اول تا سوم قرار دارند با توجه به مقدمه بالا این سوال مطرح می شود چرا باید استان های سیستان و بلوچستان، کردستان و ایلام در پایین ترین سطح  شاخص توسعه انسانی قرار بگیرند چرا باید امید به زندگی در سیستان و بلوچستان ۶۷ سال و در تهران و اصفهان ۷۶ و ۷۵ باشد چرا متوسط در آمد یک خانواده در سیستان و بلوچستان و ایلام و کردستان باید حدود نصف استانهای مرکزی مثل یزد و اصفهان و تهران باشد.
برسیم به استان محل تولد شما و استان هایهمجوارتان که رتبه هایی بهتر از ۲۴ و ۲۶و ۱۷ که همگی پایینتر از متوسط کشوری هستند ،ندارند. که اگر سهم بالای بخش خصوصی در صنعت این استانها نبود معلوم نبود در چه جایگاهی قرار داشتند.

بیشتر بخوانید:دهدشت نیروگاه تاسیس می‌کند

و براستی در نیمه بالایی این رتبه بندی چرا هیچ استان مرزی و با نژاد ترک و کرد و بلوچ دیده نمی شود.

در طول سه دهه اخیر دولتها مناطق محروم را شناسایی کرده اندولی به رغم تمام ادعاها تفاوت معناداری در جهت بهبود وضعیت اقتصادی و اجتماعی ان استانها ،ایجاد نشده است.

خبر مرتبط

چرا برکت زیان شناسایی کرد

گروه دارویی برکت (برکت) دلایل تغییرات بیش از 30 درصد صورت های مالی شرکت را منتشر کرد.

از شما خواهشمندم بار دیگر با عینک آمار و واقعیت ها نگاهی به نقشه ایران داشته باشید که در نهایت برسیم به این جمله ارزشمند جنابعالی که  “اگر نداریم هیچکدوم نداشته باشیم و اگر داریم همه داشته باشیم”.

سربلندی و موفقیت شما و کشورمان را ازخداوند مسئلت دارم.

یادداشت از خلیل تندرو