عرضه اولیه کوین (ICO) روشی است برای افزایش سرمایه که در آن شرکت‌ها ارز دیجیتال جدیدی را به مخاطبان خود عرضه می‌کنند.
به گزارش شهر بورس به نقل از تجارت‌نیوز، عرضه اولیه کوین یا ICO روشی است برای افزایش سرمایه که در آن شرکت‌ها ارز دیجیتال جدیدی را به مخاطبان خود عرضه می‌کنند.
عرضه اولیه سکه (ICO) معادل عرضه اولیه عمومی (IPO) در صنعت ارزهای دیجیتال است. شرکتی که به دنبال جمع‌آوری پول برای ایجاد یک کوین، برنامه یا سرویس جدید است، می‌تواند از ICO، به عنوان راهی برای جمع‌آوری سرمایه اولیه، بهره‌مند شود.
سرمایه‌گذاران (معامله‌گران) علاقه‌مند می‌توانند با خرید کوین اولیه، یک توکن ارز دیجیتال جدید صادر‌شده توسط شرکت دریافت کنند. این توکن ممکن است دارای برخی کاربردهای مرتبط با محصول یا خدماتی باشد که شرکت ارائه می‌کند یا نشان دهنده سهمی در شرکت یا پروژه باشد.
عرضه اولیه کوین (ICO) چگونه کار می‌کند؟
هنگامی که پروژه ارز دیجیتال از طریق ICO پول جمع‌آوری می‌کند، اولین قدم سازمان‌دهندگان پروژه تعیین نحوه ساختار کوین است. ICO چندین ساختار متفاوت دارند، از جمله:
عرضه ایستا و قیمت ثابت: یک شرکت می‌تواند میزان و قیمت مشخصی برای عرضه خود تعیین کند، به این معنی که هر توکن فروخته شده در ICO دارای قیمت از پیش تعیین شده است و کل عرضه توکن ثابت است.
عرضه ایستا و قیمت پویا: یک ICO می‌تواند یک عرضه ثابت از توکن‌ها و قیمت شناور داشته باشد- به این صورت که میزان سرمایه دریافتی قیمت را تعیین می‌کند.
عرضه پویا و قیمت ثابت: برخی از ICOها عرضه توکن پویا اما قیمت ثابت دارند، به این معنی که میزان سرمایه دریافتی، تعیین‌کننده میزان عرضه است.
انتشار وایت‌پیپر
در کنار ساختار ICO، پروژه کریپتو معمولاً یک وایت‌پیپر منتشر می‌کند که از طریق وب‌سایت جدیدی که به توکن اختصاص داده شده است، در اختیار سرمایه گذاران بالقوه قرار می‌گیرد. صاحبان پروژه از وایت‌پیپر برای توضیح ویژگی‌های ICO استفاده می‌کنند.
اگر پول جمع‌آوری‌شده در یک ICO کمتر از مقدار مورد نیاز طبق معیارهای ICO باشد، ممکن است وجوه به سرمایه‌گذاران پروژه بازگردانده شود. در نتیجه، ICO ناموفق تلقی شود.
اگر الزامات بودجه در مدت زمان مشخص برآورده شود، پول جمع‌آوری‌شده برای دستیابی به اهداف پروژه هزینه می‌شود.
تفاوت بین عرضه اولیه کوین (ICO) و عرضه اولیه عمومی (IPO)
IPO برای شرکت هایی که به دنبال جذب سرمایه از سرمایه‌گذاران هستند، پول جمع آوری می‌کند و منجر به توزیع سهام شرکت بین سرمایه گذاران می‌شود. برای ICOها، شرکت‌های رمزارز از طریق فروش کوین یا توکن سرمایه جمع‌آوری می‌کنند. در هر دو مورد، سرمایه‌گذاران نسبت به شرکت یا ارز دیجیتال خوش بین هستند و بر اساس این باور که ارزش دارایی در طول زمان افزایش می‌یابد، سرمایه گذاری می‌کنند.
تفاوت اصلی بین ICO و IPO این است که سرمایه‌گذاری در ICO، سهام مالکیت پروژه یا شرکت رمزنگاری را تضمین نمی‌کند. شرکت‌کنندگان ICO در حال قمار هستند که ارزش یک ارز بی‌ارزش بعداً به بالاتر از قیمت خرید اصلی‌اش افزایش می‌یابد.
اگرچه IPO توسط سرمایه‌گذاران محافظه‌کارتری تأمین مالی می‌شود، ICO ممکن است از طرفدارانی که ریسک‌پذیر هستند و مشتاق سرمایه‌گذاری در یک پروژه جدید و هیجان‌انگیز هستند، سرمایه دریافت کنند. یک ICO با یک رویداد Crowdfunding متفاوت است زیرا امکان سود مالی در طول زمان را ارائه می دهد، در حالی که طرح های Crowdfunding فقط دریافت‌های مالی دارند. به‌همین دلیل به ICOها «Crowdsales» نیز گفته می‌شود.
مثال‌هایی از عرضه اولیه کوین
ICO اتریوم در سال 2014 نمونه اولیه و برجسته‌ای از عرضه اولیه کوین بود. ICO اتریوم 18 میلیون دلار در یک دوره 42 روزه جمع آوری کرد. در مثالی دیگر، در طی یک ICO یک ماهه که در مارس 2018 به پایان رسید، دراگون‌کوین حدود 320 میلیون دلار جمع آوری کرد هم‌چنین در سال 2018، شرکت پلتفرم EOS با جمع آوری 4 میلیارد دلار در طول یک ICO یک ساله، رکورد Dragon Coin را شکست.
توسعه بلاکچین و ارز دیجیتال فرآیندی پرهزینه است. توسعه‌دهندگان باید برای مشاور حقوقی، برنامه نویسان، امکانات هزینه‌های زیادی بپردازند. یک ICO برای جمع‌آوری سرمایه برای پرداخت هزینه‌های متحمل در طول توسعه در نظر گرفته شده است.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0