به گزارش پایگاه خبری تحلیلی شهر بورس، بعضا این سوال مطرح می‌شود که اگر کرونا اثر منفی قابل‌توجهی را بر فعالیت بنگاه‌ها نه‌تنها در داخل ایران بلکه در کل جهان داشته است چرا رشد قیمتی سهام در بورس تهران قابل‌توجیه است؟
در همین مورد دنیای اقتصاد در تحلیلی نوشته است: از اثر کرونا می‌توان به افت تا ۷۰ درصدی ترافیک خودروهای سبک در کشورهای مختلف اشاره کرد که اثر خود را در کرک اسپرد منفی چند ده درصدی بنزین نسبت به نفت منعکس کرده است. ادامه وضعیت کنونی کرونا در اقتصاد جهانی می‌تواند تمرکز اقتصادهای مختلف را هر چه بیشتر به سمت تمرکز بر تامین نیازهای اساسی مانند غذا و دارو در کل جهان سوق دهد.
در اقتصادهای بزرگ دنیا کاهش شدید شاخص خرید مدیران (PMI) از رویه انقباضی اقتصادها نسبت به ماه قبل از آن خبر می‌دهد؛ البته آمار اقتصاد چین در ماه مارس نشان از بازیابی پس از آسیب سنگین در ماه فوریه داشت.
بیشتر بخوانید:
ارزش دارا یکم چقدر است؟ / زیان ۵ درصدی سهامداران اولین ETF دولتی
در چنین شرایطی بانک‌های مرکزی در کل جهان به حمایت از اقتصاد آمده و درحال تزریق نقدینگی به اقتصادها هستند اما فعلا وزنه کرونا سنگین‌تر از اهرم بانک‌های مرکزی در بازار جهانی بوده است.
در اقتصاد ایران با حال ناخوش سال‌های اخیر و به‌دنبال تحریم‌های آمریکا اما تب تورمی همچنان بالا است و حمایت‌های الزامی بانک‌مرکزی و دولت از اقشار مختلف جامعه و همچنین فعالان اقتصادی به منظور جبران بخشی از ضربه شیوع کرونا بر اقتصاد، ناخواسته چشم‌انداز رشد بیشتر نقدینگی و تورمی را فراهم کرده است.
در این میان حتی با سیگنال کاهش ارزش قیمت کالاهای پایه مانند نفت، محصولات پتروشیمی و فولاد و مس در بازار جهانی، احتمال کاهش هر چه بیشتر درآمد ارزی حاصل از صادرات چشم‌انداز رشد نرخ دلار و تقویت انتظارات تورمی را برای اقتصاد ایران به‌دنبال دارد.
برای توجیه رشد بورس و تحلیل وضعیت کنونی هیچ‌یک از معیارهای ارزش‌گذاری را شاید نتوان معتبر دانست با این حال در معادلات نقدینگی کلان کشور می‌توان علت ادامه‌دار بودن رشد بورس و نقطه پایان رالی صعودی سهام را حدس زد.
بر این اساس سیگنال‌هایی مانند ادامه تزریق نقدینگی به اقتصاد کشور از سوی بانک‌مرکزی، تقویت انتظارات تورمی، الزام دولت به حمایت پولی از اقتصاد و مواردی از این دست می‌تواند با تحریک حجم نقدینگی کشور اثر خود را در معاملات سهام منعکس کند. البته همچنان این سوال مطرح است که یک فعال اقتصادی کدام گزینه را برای حفظ اندک سرمایه خود در برابر انتظارات تورمی انتخاب کند.
در وضعیتی که نمی‌توان به وضعیت آتی بازار ارز و طلا و دیگر بازارها اعتماد کرد و درحالی‌که نقدشوندگی بالا یک شرط مهم برای انتخاب مقصد سرمایه‌گذاری در وضعیت کنونی است، اینکه سرمایه‌گذاران بیشتری به سمت سهام جذب می‌شوند چندان جای تعجب نیست. همچنان به‌نظر می‌رسد نقدینگی در پیش‌بینی مسیر آتی سهام موثر باشد.
