تاریخ انتشار : دوشنبه ۱۵ بهمن ۱۴۰۳ - ۲۱:۲۴
زمان مطالعه: 34 دقیقه
کد خبر : 176912

شاهرخ ظهیری کیست؟ بیوگرافی بنیان‌گذار گروه صنایع غذایی مهرام

شاهرخ ظهیری کیست؟ بیوگرافی بنیان‌گذار گروه صنایع غذایی مهرام
شاهرخ ظهیری، بنیان‌گذار گروه صنایع غذایی مهرام، یکی از تاثیرگذارترین کارآفرینان ایران بود که با خلاقیت و جسارت، صنعت غذایی کشور را متحول کرد.

به گزارش شهر بورس، شاهرخ ظهیری، بنیان‌گذار گروه صنایع غذایی مهرام، یکی از تاثیرگذارترین کارآفرینان ایران بود که با جسارت و خلاقیت، صنعت غذایی کشور را متحول کرد. در زمانی که تولید مواد غذایی صنعتی هنوز در فرهنگ ایرانی جا نیفتاده بود، او با معرفی محصولی جدید و ناشناخته، سنت‌های بازار را به چالش کشید و مسیر تازه‌ای در این صنعت گشود. شاهرخ ظهیری نه‌تنها با نوآوری‌هایش در تولید و بازاریابی، برند مهرام را به یکی از نام‌های ماندگار کشور تبدیل کرد، بلکه با ورود به بازارهای بین‌المللی، نام ایران را در صنعت غذایی جهانی مطرح ساخت. در ادامه به بیوگرافی شاهرخ ظهیری پرداختیم.

بیوگرافی شاهرخ ظهیری؛ از معلمی تا بنیان‌گذار صنعت غذایی در ایران

شاهرخ ظهیری، کارآفرین برجسته و بنیان‌گذار یکی از تاثیرگذارترین برندهای غذایی ایران، در سال ۱۳۰۹ در ملایر متولد شد. او در خانواده‌ای متوسط پرورش یافت؛ پدرش کشاورز و مادرش اهل تهران بود. دوران کودکی او با تغییرات و جابه‌جایی‌های متعدد همراه شد. در دو سالگی به تهران نقل مکان کردند و در چهار سالگی در قم ساکن شدند. ظهیری ۱۲ سال از دوران کودکی و نوجوانی خود را در این شهر سپری کرد و تحصیلات متوسطه را در آنجا گذراند.

زندگی او در ۱۸ سالگی با فقدان پدرش بر اثر بیماری سل دستخوش تغییر شد. به عنوان فرزند ارشد خانواده، مسئولیت تامین معاش مادر و خواهر و برادرانش را بر عهده گرفت. به همین دلیل، تحصیلاتش در مقطع پنجم دبیرستان ناتمام ماند و برای امرار معاش، به عنوان معلم در اداره فرهنگ قم استخدام شد. پس از مدتی، به تهران نقل مکان کرد و در قلهک ساکن شد. در این مدت، تحصیلات خود را در رشته حقوق ادامه داد و مدرک کارشناسی حقوق قضایی را اخذ کرد.

بیوگرافی شاهرخ ظهیری

خبر مرتبط
امین ابراهیمی کیست؟ بیوگرافی مدیرعامل فولاد خوزستان
امین ابراهیمی کیست؟ بیوگرافی مدیرعامل فولاد خوزستان

امین ابراهیمی، مدیرعامل فولاد خوزستان، توانسته با اقدامات موثر خود در بهبود عملکرد مالی و توسعه پروژه‌های زیربنایی، صنعت فولاد کشور را به مسیر پیشرفت هدایت کند.

اما تدریس برای او کافی نبود. شاهرخ ظهیری همیشه به دنبال فرصت‌های تازه در تجارت و کسب تجربه در دنیای کسب‌وکار بود. درآمد معلمی در تهران نه‌تنها برای یک زندگی راحت کافی نبود، بلکه محدودیت‌های اجتماعی آن نیز ذهن او را درگیر کرده بود. او می‌خواست به سطحی از پیشرفت برسد که بتواند جایگاه بهتری در جامعه پیدا کند و به رفاه اقتصادی دست یابد.

ظهیری تصمیم گرفت در کنار تدریس، در فروشگاه مرکزی کارخانه پارچه‌بافی درخشان یزد که در بازار تهران قرار داشت، مشغول به کار شود. مدیریت این فروشگاه بر عهده فردی به نام هراتی بود که مسئولیت اداره‌ی آن را بر عهده داشت. او صبح‌ها در فروشگاه کار می‌کرد و عصرها به تدریس در مدرسه ادامه می‌داد.

اما در روزهای اول، وظیفه‌ای جز نشستن روی یک چهارپایه و تماشای مشتریان نداشت. به او گفته شده بود که روند خریدوفروش را مشاهده کند و تجربه کسب کند؛ اما نشستن و صرفا نگاه کردن، با روحیه‌ی تلاشگر او سازگار نبود. او می‌خواست فعالانه در محیط کار مشارکت کند، یاد بگیرد و پیشرفت کند.

تجربه‌ی تلخی که مسیر شاهرخ ظهیری را تغییر داد

در این دوران، شاهرخ ظهیری در مدرسه‌ای در محله‌ی قلهک تهران تدریس می‌کرد. در همین محیط، رابطه‌ای عاطفی بین او و یکی از دانش‌آموزانش شکل گرفت. این علاقه منجر به تصمیم ظهیری برای خواستگاری از دختر شد؛ اما مخالفت سرسختانه‌ی پدر دختر، مسیر زندگی او را تغییر داد.

پدر دختر که رئیس اداره بی‌سیم (رادیوی امروزی) بود، معلمی را جایگاه مناسبی برای دامادش نمی‌دانست. او با اینکه از شغل دوم ظهیری در فروشگاه درخشان یزد مطلع بود؛ اما این موقعیت شغلی را نیز کافی ندانست و او را رد کرد. در نهایت، دختر با یک سرهنگ ازدواج کرد، اما مدت کوتاهی بعد، خبر خودکشی او به ظهیری رسید.

این تجربه‌ی تلخ و نگاه تحقیرآمیزی که جامعه به معلمان داشت، ظهیری را مصمم‌تر کرد. دیگر تنها برای دریافت حقوق روی چهارپایه‌ی فروشگاه نمی‌نشست. او تصمیم گرفت با یادگیری و تلاش بیشتر، جایگاه اجتماعی و اقتصادی خود را تغییر دهد.

فرصتی که مسیر موفقیت شاهرخ ظهیری را هموار کرد

شاهرخ ظهیری که دیگر تنها یک کارمند ساده نبود، با دقت به رفتار مشتریان و اصول فروش دقت کرد. او به‌سرعت روش‌های بازاریابی، نحوه‌ی برخورد با مشتریان، تکنیک‌های فروش و شیوه‌های جلب رضایت مشتری را یاد گرفت.

تلاش، هوش تجاری و پشتکار ظهیری، توجه مدیر فروشگاه را جلب کرد. او دیگر فقط نظاره‌گر نبود؛ بلکه نقش فعالی در افزایش فروش فروشگاه داشت. عملکرد فوق‌العاده‌اش باعث شد که از یک کارمند ساده، به یکی از نیروهای اصلی فروشگاه تبدیل شود. این نقطه‌ی عطفی در مسیر حرفه‌ای او بود؛ چرا که تجربه‌ای که در این دوره به دست آورد، پایه و اساس موفقیت‌های آینده‌اش را در دنیای تجارت ساخت.

بیوگرافی شاهرخ ظهیری

شاهرخ ظهیری پس از مدتی از این تجربه به‌عنوان سکوی پرتابی استفاده کرد و به‌تدریج در صنایع بزرگ‌تری ورود پیدا کرد. او که در کار فروش و مدیریت استعداد بالایی داشت، توانست از پایین‌ترین سطح کاری به رده‌های بالای مدیریت در صنعت فروش و تجارت برسد.

این آغاز مسیری بود که بعدها او را به یکی از موفق‌ترین کارآفرینان صنعت غذایی ایران تبدیل کرد.

خلاقیت؛ کلید موفقیت و شهرت شاهرخ ظهیری

شاهرخ ظهیری فردی تیزبین و خلاق بود که در هر چالشی فرصتی برای پیشرفت می‌دید. او هنگام کار در فروشگاه مرکزی کارخانه پارچه‌بافی درخشان یزد متوجه شد که هر شب میان فروشندگان، حسابدار و صندوقدار به دلیل اختلاف حساب‌ها، مشاجره رخ می‌دهد. این موضوع، روند کاری فروشگاه را مختل می‌کرد و ضرر مالی به همراه داشت.

با بررسی دقیق، او ریشه‌ی این مشکل را در شیوه‌ی اشتباه فاکتور‌نویسی کشف کرد. فاکتورهای فروشگاه در دو نسخه صادر می‌شدند: یک نسخه توسط صندوقدار مهر می‌خورد و به مشتری داده می‌شد و نسخه‌ی دیگر نزد فروشنده باقی می‌ماند؛ اما عدم تطابق صحیح کدهای پارچه با قیمت‌ها، باعث ایجاد اختلاف حساب می‌شد.

شاهرخ ظهیری با راه‌حلی ساده، اما موثر، نظم جدیدی به سیستم مالی فروشگاه بخشید. او از حسابدار درخواست کرد تا هنگام نوشتن فاکتور، یک کاغذ اضافی زیر کاربن بگذارد و نسخه‌ای دیگر نیز به او بدهد. سپس، کد پارچه‌ها و قیمت‌هایشان را به‌طور مرتب در لیست‌های جداگانه تنظیم کرد. این ساختار منظم، از بروز اشتباهات جلوگیری کرد و مشکل اختلاف حساب‌ها را برطرف ساخت.

این اقدام باعث جلب اعتماد مدیر فروشگاه، هراتی، شد. به پاس دقت، تعهد و توانایی حل مسئله‌ی ظهیری، هراتی به او یک کلید از فروشگاه داد و نقش او را در مدیریت افزایش داد. این اولین ارتقای حرفه‌ای ظهیری بود که نشان از آینده‌ی درخشان او در تجارت داشت.

نقطه‌ی عطف در مسیر حرفه‌ای شاهرخ ظهیری

ظهیری که از هر فرصتی برای اثبات توانایی‌هایش استفاده می‌کرد، به زودی با چالشی بزرگ‌تر روبه‌رو شد. یک روز، نامه‌ای از طرف اداره‌ی تدارکات شهربانی کل کشور به فروشگاه ارسال شد که اعلام می‌کرد شهربانی دیگر قصد خرید پارچه از کارخانه‌ی درخشان یزد را ندارد.

این تصمیم یک بحران واقعی بود. شهربانی، بزرگ‌ترین مشتری کارخانه محسوب می‌شد و سالانه میلیون‌ها متر پارچه برای تهیه یونیفورم ماموران و افسران خود از این کارخانه خریداری می‌کرد. با لغو این قرارداد، ورشکستگی کارخانه و بیکاری کارگران اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسید.

شاهرخ ظهیری که از اهمیت این قرارداد آگاه بود، از هراتی دو روز مهلت خواست تا راهی برای حل مشکل پیدا کند. به دلیل عملکرد قابل‌اعتماد او در گذشته، هراتی این فرصت را به ظهیری داد.

ظهیری با اصرار و تلاش فراوان، به دفتر شهربانی کل کشور رفت و توانست برای روز بعد، وقت ملاقات با رئیس اداره‌ی تدارکات شهربانی بگیرد. او با استراتژی مذاکره‌ی قوی، در جلسه‌ای رسمی با تیمسار مربوطه روبه‌رو شد. این اتفاق، ظهیری را از یک کارمند معمولی به یک مهره‌ی کلیدی در تجارت پارچه تبدیل کرد. او دیگر نه‌تنها به عنوان یک فروشنده‌ی باهوش، بلکه به عنوان یک مذاکره‌کننده‌ی توانمند و مدیری آینده‌دار شناخته می‌شد.

اعتمادسازی، حل مشکلات پیچیده و توانایی مذاکره، سه ویژگی اصلی بودند که او را در مسیر موفقیت پیش بردند. این تجربه‌ها، پایه‌گذار ورود او به عرصه‌های بزرگ‌تر کسب‌وکار و در نهایت، تاسیس یکی از معتبرترین برندهای غذایی ایران، مهرام، شدند.

از فرصت تا چالش؛ ورود ظهیری به حلقه‌ی مدیران بزرگ ایران

شاهرخ ظهیری با صداقت و استعدادش در بازاریابی و فروش، به‌تدریج اعتماد مدیران را جلب کرد و به سمت مدیر فروش دفتر کارخانه در جاده قدیم شمیران منصوب شد. او مسئولیت گشایش اعتبارات اسنادی، امور گمرکی و ترخیص خودروها و ماشین‌آلات وارداتی از خرمشهر را بر عهده گرفت و به دلیل تسلط بر امور مالی و اداری، جایگاه ویژه‌ای نزد صاحبان صنایع پیدا کرد. این موفقیت باعث شد که صراف‌زاده، نماینده مجلس یزد و سهام‌دار شرکت ایران و غرب، ظهیری را به عنوان نیروی توانمند به گروه خود جذب کند.

از فرصت تا چالش؛ ورود ظهیری به حلقه‌ی مدیران بزرگ ایران

در این شرکت، ظهیری با ابتکاراتش، تعرفه‌های گمرکی واردات را کاهش داد و توانست سود قابل‌توجهی نصیب شرکت کند. او به دلیل عملکرد برجسته‌اش، علاوه بر مدیریت فروش شرکت ایران و غرب، مدیریت شرکت مه‌کشت را نیز بر عهده گرفت. با وجود موفقیت در این مسیر، درگیری‌های اداری و ارتباط نزدیکش با مهدی بوشهری (شوهر اشرف پهلوی) باعث شد که روزی هنگام حضور در کاخ شاه، با برخورد توهین‌آمیز اشرف مواجه شود. این اتفاق، شاهرخ ظهیری را به استعفا و خروج از شرکت ایران و غرب وادار کرد و مسیر جدیدی را در دنیای تجارت برای او گشود.

تولد یک برند ماندگار در صنعت غذایی ایران

پس از استعفا از شرکت ایران و غرب، شاهرخ ظهیری مسیر جدیدی را در واردات ماشین‌آلات کشاورزی آغاز کرد و به‌عنوان مدیر فروش شرکت آفتاب شرق فعالیت داشت؛ اما با تاسیس کارخانه تراکتورسازی تبریز در سال ۱۳۴۷ و تغییر سیاست‌های دولت، بازار واردات تراکتور با رکود مواجه شد.

ظهیری که دیگر جایی در این صنعت نمی‌دید، برای مدتی به کار دولتی در سازمان آب و برق گیلان روی آورد و در سمت مدیر مالی مشغول به کار شد؛ اما قوانین اداری سخت‌گیرانه و محدودیت‌های بوروکراتیک، فرصت رشد و نوآوری را از او می‌گرفت. کار دولتی برای او کسل‌کننده بود؛ چرا که همیشه رویای راه‌اندازی کسب‌وکار خودش را در سر داشت.

با این تفکر، ظهیری به تهران بازگشت و دوباره در شرکت ایران و غرب مشغول به کار شد. در آن زمان، هلدینگ ماه قصد داشت شرکتی در صنعت مواد غذایی تاسیس کند و این مسئولیت را به ظهیری سپرد. ۲۰٪ از سود این مجموعه به او اختصاص داده شد و نام مهرام برای آن انتخاب شد.

اما با فروپاشی هلدینگ ماه به دلیل مشکلات مهدی بوشهری، پروژه‌ی مهرام متوقف شد. شاهرخ ظهیری که اکنون ۴۰ ساله و پخته‌تر از همیشه بود، تصمیم گرفت این برند را به‌تنهایی راه‌اندازی کند.

در آن دوران، صنایع غذایی ایران محدود بود. محصولات کنسروی شامل کمپوت، رب گوجه‌فرنگی و خیارشورهای فله‌ای بودند که محبوبیت چندانی نداشتند. مردم اعتماد زیادی به مواد غذایی صنعتی نداشتند و فرهنگ استفاده از آن‌ها به‌تازگی در حال شکل‌گیری بود. ظهیری با هوشمندی، آینده‌ی بازار را در این صنعت دید و تصمیم گرفت شرکت مهرام را تاسیس کند.

با سرمایه‌ای یک میلیون تومانی و تیمی ۱۳ نفره، در سال ۱۳۴۹ مهرام در خیابان سعدی جنوبی تهران متولد شد. در آن زمان، برندهای دیگری همچون یک‌ویک و چین‌چین نیز در حال ورود به بازار بودند.

در این مسیر، باجناق ظهیری که دوره‌ی کارآموزی در شرکت صنایع غذایی کرافت (Kraft) آمریکا را گذرانده بود، پیشنهاد راه‌اندازی کارخانه تولید سس را مطرح کرد. این ایده برای ظهیری چالش‌برانگیز بود؛ زیرا سس مایونز محصولی ناشناخته در بازار ایران محسوب می‌شد. با این حال، او ریسک کرد و مجوز احداث کارخانه‌ی تولید سس را در شهرک صنعتی البرز قزوین دریافت کرد.

خلاقیت در بازاریابی؛ شاهرخ ظهیری چگونه ذائقه مردم را تغییر داد؟

مدیری که از صفر شروع کرد

شاهرخ ظهیری که تا آن زمان در تجارت موفق بود، اما شناختی از فرآیندهای صنایع غذایی نداشت، تصمیم گرفت از پایه یاد بگیرد. به‌جای اتکا به دانش تئوری، او برای دو ماه در کارخانه‌ی صنایع غذایی استپانیان، اولین تولیدکننده‌ی مواد غذایی در ایران، به‌عنوان یک کارگر مشغول به کار شد.

مدیرعامل شرکت مهرام، لباس کارگری پوشید و در خط تولید ایستاد. او می‌خواست از نزدیک فرآیند تولید، کنترل کیفیت و تکنیک‌های بسته‌بندی را تجربه کند. این تصمیم، به او دیدگاهی عمیق و عملی از صنعت غذایی بخشید و مسیر موفقیت مهرام را هموار کرد.

خلاقیت در بازاریابی؛ شاهرخ ظهیری چگونه ذائقه مردم را تغییر داد؟

ظهیری پس از تاسیس مهرام، با موانع متعددی در صنعت غذایی ایران روبه‌رو شد. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات، کندی پیشرفت این صنعت به دلیل ناکارآمدی قوانین مرتبط بود. قانون صنایع غذایی ایران که در سال ۱۳۴۸ تصویب شده بود، انعطاف‌پذیری لازم را نداشت و در عمل، توسعه این صنعت را با چالش‌های زیادی مواجه می‌کرد. از این رو، ظهیری از سال ۱۳۵۱ تلاش خود را برای اصلاح این قانون آغاز کرد، اما این قانون تا به امروز نیز بدون تغییر باقی مانده است.

از سوی دیگر، فرهنگ غذایی مردم ایران، چالش دیگری برای مهرام محسوب می‌شد. در آن دوران، خانوارها به مصرف غذاهای صنعتی تمایلی نداشتند و بیشتر به غذاهای سنتی وابسته بودند. حتی سوپرمارکت‌ها حاضر نبودند محصولات مهرام را به‌صورت امانی در مغازه‌هایشان قرار دهند. زمانی که در سال ۱۳۵۲ سس مهرام برای اولین بار در نمایشگاه بین‌المللی تهران عرضه شد، مردم آن را با کرم دست اشتباه می‌گرفتند، چرا که تا آن زمان نه چنین محصولی دیده و نه طعم آن را چشیده بودند.

اما شاهرخ ظهیری که مسیر موفقیت را برگشت‌ناپذیر می‌دید، تصمیم گرفت برای فروش محصولات خود، روش‌های خلاقانه‌ای به کار بگیرد. او برای جا انداختن محصول جدیدش، ابتکار بی‌سابقه‌ای در بازاریابی به خرج داد: “خودم خریدار محصول خودم شدم.”

هر روز که محصولات مهرام به بازار عرضه می‌شد، ظهیری به چندین نفر از اقوام و آشنایان، از کودکان گرفته تا افراد مسن، پول می‌داد تا به مغازه‌ها بروند و سس‌های مهرام را خریداری کنند. این ترفند، ذهنیت مغازه‌داران را تغییر داد؛ آن‌ها تصور می‌کردند این محصولات فروش بالایی دارند و به همین دلیل، برای خرید و سفارش مجدد آن‌ها ترغیب می‌شدند. این روش نوآورانه، رفته‌رفته ذائقه‌ی جدیدی را در میان مردم جا انداخت. تا جایی که در دوران جنگ تحمیلی، سس مایونز به یکی از اقلام کمیاب و دارای بازار سیاه تبدیل شد.

ظهیری همچنین روش دیگری را برای تقویت ارتباط با فروشندگان و افزایش وفاداری آن‌ها به برند مهرام ابداع کرد. او از ویزیتورهای شرکت خواست تا هنگام مراجعه به فروشگاه‌ها، تاریخ تولد فروشندگان را یادداشت کنند. سپس، در روز تولد هر یک از آن‌ها، از طرف شرکت مهرام، یک کارت تبریک و یک شاخه گل برایشان ارسال می‌شد. این حرکت ساده، اما تاثیرگذار، فروشندگان را تحت تاثیر قرار داد و حس صمیمیت میان آن‌ها و برند مهرام را افزایش داد. بسیاری از آن‌ها برای تشکر با ظهیری تماس می‌گرفتند و از او می‌خواستند تا چندین جعبه از محصولاتش را برای فروشگاه‌شان ارسال کند.

پس از انقلاب، شاهرخ ظهیری با موجی از تندروی‌های دهه ۶۰ مواجه شد. برخی معتقد بودند که سس، محصولی طاغوتی و وابسته به آمریکا است و او را تحت فشار قرار می‌دادند تا به جای تولید سس، کنسرو لوبیا تولید کند؛ اما ظهیری با استدلالی قاطعانه پاسخ داد: تمام مواد اولیه‌ی این محصول از داخل کشور تامین می‌شود و هیچ ارتباطی با خارج ندارد.

از آنجایی که خانواده‌ی پهلوی در این شرکت سهامی نداشتند، دلیلی برای تعطیلی مهرام وجود نداشت. بدین ترتیب، مهرام توانست از این بحران عبور کند و به فعالیت خود ادامه دهد.

رویکرد مدیریتی شاهرخ ظهیری در مهرام

شاهرخ ظهیری بر این باور بود که رفاه و امنیت مالی کارکنان، نقش کلیدی در افزایش بهره‌وری و وفاداری سازمانی دارد. به همین منظور، در مهرام صندوق آتیه کارکنان را تاسیس کرد که در آن ۵٪ از حقوق هر کارمند به همراه ۱۵٪ مشارکت شرکت، ماهانه ذخیره می‌شد. این مبلغ تنها در زمان بازنشستگی یا بازخریدی به‌صورت قابل‌توجه به کارمندان پرداخت می‌شد، در حالی که سرمایه‌ی صندوق در فعالیت‌های سودآور به کار گرفته می‌شد و سود آن نیز مستقیما به کارکنان تعلق می‌گرفت.

رویکرد مدیریتی شاهرخ ظهیری در مهرام

علاوه بر تامین امنیت مالی، ظهیری بر حمایت از رشد تحصیلی فرزندان کارکنان نیز سرمایه‌گذاری کرد. او هر سال از دانش‌آموزان برتر تقدیر و هزینه‌ی تحصیلی رتبه‌های اول تا سوم را تا مقطع دانشگاهی تامین می‌کرد. این رویکرد مدیریتی، حس تعهد و همبستگی را در میان کارمندان تقویت کرد و فرهنگ سازمانی مهرام را بر پایه‌ی ارزش‌گذاری به نیروی انسانی و انگیزه‌بخشی برای توسعه‌ی شرکت بنا نهاد.

مهرام در مسیر جهانی شدن؛ از اروپا تا آمریکا

شاهرخ ظهیری از همان ابتدا نگاهی فراتر از مرزهای ایران داشت و برنامه‌ریزی دقیقی برای جهانی‌سازی برند مهرام انجام داد. در سال ۱۳۵۴، با شرکت انگلیسی اچ پی (HP) که یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان سس در اروپا بود، وارد مذاکره شد. این شرکت به دنبال گسترش بازار خود در شرق آسیا و ژاپن بود، درحالی‌که مهرام به‌عنوان اولین کارخانه‌ی تولید سس و رب گوجه‌فرنگی در منطقه، محصولات باکیفیت و استانداردی ارائه می‌کرد. اما این همکاری، به دلیل وقوع انقلاب و مصادره‌ی گسترده‌ی کارخانه‌ها، متوقف شد.

در سال‌های جنگ تحمیلی، چالش‌های زیرساختی در حوزه‌ی صادرات، مانند مشکلات حمل‌ونقل و تامین ارز، مانع از توسعه‌ی تجارت خارجی شد. در این دوران، یک موسسه‌ی معتبر سوئیسی پیشنهاد خرید عمده‌ی میوه‌های پالپ‌شده‌ی ایران را مطرح کرد و این پروژه حتی مجوز وزارت صنایع را نیز دریافت کرد، اما مشکلات ارزی اجازه‌ی اجرای آن را نداد.

با پایان جنگ، ظهیری موفقیت‌های مهمی در حوزه‌ی صادرات کسب کرد. در اوایل دهه‌ی ۷۰، او دو کانتینر سیرترشی در ماه به آلمان صادر کرد. این تصمیم، بر پایه‌ی شناخت دقیق از بازار هدف بود، زیرا مصرف سیرترشی در آلمان بسیار بالا بود. ظهیری با تغییراتی در اسانس و طعم محصول، آن را مطابق ذائقه‌ی آلمانی‌ها کرد و وارد این بازار شد.

در حوزه‌ی رب گوجه‌فرنگی، او پس از سفری به ایتالیا متوجه شد که کشاورزان ایتالیایی برای بهبود رنگ گوجه‌فرنگی‌ها، از مواد شیمیایی استفاده می‌کنند. این در حالی بود که گوجه‌فرنگی‌های کشت‌شده در ایران، به‌طور طبیعی کیفیت و رنگ بالایی داشتند. همین موضوع، ظهیری را به توسعه‌ی صادرات رب گوجه‌فرنگی به ایتالیا ترغیب کرد.

اما یکی از چالش‌برانگیزترین و درعین‌حال مهم‌ترین موفقیت‌های صادراتی مهرام، ورود به بازار آمریکا در دوران تحریم‌ها بود. ظهیری موفق شد با دریافت مجوز FDA، محصولات خود را به آمریکا صادر کند. او از کارتن‌هایی با نام و برند پاکستانی در دوبی برای صادرات خیارشور و ترشی به آمریکا استفاده کرد. این اقدام، بیش از آنکه یک فرصت اقتصادی برای مهرام باشد، راهی برای اثبات توانایی دور زدن تحریم‌ها بود. با وجود فروش موفق، بازار مواد غذایی آمریکا به‌شدت رقابتی بود و تحت تسلط شرکت‌های اسرائیلی قرار داشت؛ بنابراین صادرات به آمریکا تنها یک بار انجام شد و به دلیل نبود صرفه‌ی اقتصادی، ادامه پیدا نکرد.

شاهرخ ظهیری با درک هوشمندانه از بازارهای بین‌المللی، صادرات را به یکی از محورهای اصلی توسعه‌ی مهرام تبدیل کرد، اما برخی موانع داخلی و جهانی مانع از ادامه‌ی گسترش این مسیر شدند.

پایان تلخ مهرام؛ خروج شاهرخ ظهیری و سقوط یک برند

پس از جنگ تحمیلی، شرایط اقتصادی کشور دچار بحران شد و بانک مرکزی اعتبارات شرکت‌های خصوصی را به نصف کاهش داد. این مسئله، شرکت مهرام را با چالش تامین مواد اولیه مواجه کرد و شاهرخ ظهیری را مجبور ساخت برای تامین منابع مالی، شرکت را از سهامی خاص به سهامی عام تبدیل کند. در نتیجه، ۴۵٪ از سهام مهرام در کمتر از پنج ساعت در بورس به فروش رسید؛ اما ورود سهامداران جدیدی که هیچ تخصص و دغدغه‌ای در صنعت غذایی نداشتند، مسیر مهرام را به‌کلی تغییر داد.

در نهایت، به ظهیری پیشنهاد شد باقی سهام خود را نیز بفروشد. پس از یک تصمیم‌گیری دشوار، او این پیشنهاد را پذیرفت و از مهرام کناره‌گیری کرد؛ اما خریدار جدید، رسول تقی گنجی، درگیر بورس‌بازی شد و با دستکاری قیمت‌ها، مهرام را به سمت بحران برد. پس از مدتی، او از کشور گریخت و برند مهرام، با بیش از ۳۰۰۰ کارمند، ۵ واحد تولیدی و یک مرکز توزیع، در مرز ورشکستگی قرار گرفت.

سازمان بورس از ظهیری درخواست کرد که بار دیگر مدیریت مهرام را برعهده بگیرد، اما او به دلیل شرایط بحرانی شرکت، این پیشنهاد را نپذیرفت. با خروج ظهیری، مهرام که زمانی یکی از بزرگ‌ترین صنایع غذایی ایران بود، به مرور کوچک شد و تعداد کارکنانش به حدود ۳۷۰ نفر کاهش یافت.

شاهرخ ظهیری، اگرچه مهرام را از دست داد، اما فعالیتش در صنعت غذایی را ادامه داد. او گروه تولیدی گوهرنوش را در شهریار تاسیس کرد که در حوزه‌ی تولید نوشابه، آبمیوه و آب معدنی فعالیت دارد. علاوه بر این، در پروژه‌های کشت و صنعت کرمان، با شرکت بهروز همکاری‌هایی انجام داد.

او همچنین به‌عنوان نماینده‌ی فعالان اقتصادی، در اتاق بازرگانی حضور داشت و تا آخرین روزهای زندگی‌اش، در تشکل‌های صنعت غذایی نقش‌آفرینی کرد. اگرچه پایان مهرام برای او تلخ بود، اما تلاشش برای توسعه‌ی صنعت غذایی ایران، هیچ‌گاه متوقف نشد.

شاهرخ ظهیری؛ کارآفرینی که صنعت غذایی ایران را متحول کرد

شاهرخ ظهیری در فروردین ۱۳۹۸، در سن ۸۹ سالگی درگذشت؛ اما میراث او همچنان در صنعت غذایی ایران زنده است. اگر او آن روحیه‌ی بلندپرواز و جسارت کارآفرینانه را نداشت، شاید مسیر توسعه‌ی این صنعت در ایران به شکل امروزی پیش نمی‌رفت. ظهیری می‌توانست به تولید محصولات آشنا مانند رب گوجه‌فرنگی بسنده کند، اما تصمیم گرفت با معرفی محصولی جدید، تحولی در صنعت غذایی کشور ایجاد کند. در دورانی که مواد غذایی صنعتی هنوز جایگاهی در فرهنگ ایرانی نداشتند، او ریسک کرد و به این حوزه وارد شد.

شاهرخ ظهیری؛ کارآفرینی که صنعت غذایی ایران را متحول کرد

بدون داشتن دانش تخصصی در صنایع غذایی، محصولی را عرضه کرد که مردم حتی کاربرد آن را نمی‌دانستند، اما با خلاقیت و پشتکار، برند مهرام را به یکی از معتبرترین نام‌ها در صنعت تبدیل کرد. ظهیری باور داشت که کارآفرینی وابسته به سرمایه نیست، بلکه نیازمند خلاقیت، خطرپذیری و پشتکار است. او ثابت کرد که با نوآوری و جسارت می‌توان حتی در سخت‌ترین شرایط، یک بازار جدید ساخت و فرهنگی تازه را در جامعه جا انداخت.

نویسنده:

برچسب ها :

ارسال نظر شما

مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نیلی

بانک صادرات

بانک توسعه تعاون

ششمین نمایشگاه و همایش تخصصی حمایت از ساخت داخل در صنعت نفت، گاز، پتروشیمی و پالایش