به گزارش شهر بورس، براساس گزارش مرکز آمار ایران، ضریب جینی کشور در سال ۱۴۰۲ به عدد ۰.۳۹۷۹ رسیده است که این مقدار نسبت به سال قبل افزایش داشته و حاکی از شکاف بیشتر در توزیع درآمدها میان اقشار مختلف جامعه است. این افزایش ضریب جینی نشان می‌دهد که ۴۷.۵ درصد از درآمدهای کشور در دست ۲۰ درصد از جمعیت بالاترین درآمدی قرار دارد، در حالی که دهک‌های پایین تنها ۵.۹۵ درصد از کل درآمدها را در اختیار دارند.
افزایش نابرابری درآمدی؛ بحرانی در اقتصاد ایران
ضریب جینی یکی از شاخص‌های اصلی برای سنجش نابرابری درآمد است و عددی بین صفر و یک را نشان می‌دهد. صفر به معنای توزیع کاملاً برابر درآمد و یک به معنای نابرابری مطلق است. براساس گزارش مرکز آمار، ضریب جینی برای خانوارهای شهری و روستایی نیز به ترتیب ۰.۳۸۲۰ و ۰.۳۵۸۳ است که نشان‌دهنده افزایش نابرابری در میان خانوارهای شهری و کاهش کمی در نابرابری در میان خانوارهای روستایی است.
وضعیت توزیع درآمد در مناطق شهری و روستایی
در مناطق شهری، سهم بیست درصد کم‌هزینه‌ترین و پرهزینه‌ترین جمعیت به ترتیب ۶.۶۰ و ۴۶.۵۴ درصد است، در حالی که در مناطق روستایی این ارقام به ترتیب ۶.۸۵ و ۴۳.۸۲ درصد هستند. این آمار نشان می‌دهد که نابرابری درآمدی در مناطق شهری بیشتر از مناطق روستایی است.
شاخص‌های دیگر توزیع درآمد
شاخص‌های دیگری نیز برای ارزیابی نابرابری درآمدی مورد استفاده قرار گرفته‌اند، از جمله شاخص تیل، اتکینسون و پالما. شاخص پالما برای کل کشور به عدد ۱.۹۵، شاخص تیل به ۰.۲۷۲۳ و شاخص اتکینسون به ۰.۲۳۴۹ رسیده است. این شاخص‌ها نیز تأییدکننده شکاف شدید درآمدی میان دهک‌های پردرآمد و کم‌درآمد هستند.
تفاوت نابرابری درآمد در استان‌ها
براساس این گزارش، کمترین ضریب جینی در مناطق شهری مربوط به استان کرمان با عدد ۰.۲۶۲۵ و بالاترین ضریب جینی در استان سیستان و بلوچستان با عدد ۰.۴۱۹۸ بوده است. در مناطق روستایی نیز کمترین ضریب جینی متعلق به استان کرمان (۰.۲۴۱۳) و بالاترین آن به استان همدان (۰.۳۹۴۸) اختصاص دارد.
منبع: اقتصاد آنلاین
