شهر بورس – امیر ملک‌زاده: حالا دیگر می‌شود 365 روز؛ 365 روز پس از آن روز کذایی که شاخص کل طی دو روز بیش از 100 هزار واحد افت کرد و رئیس سازمان بورس آن را حاصل «شناسایی سود معامله‌گران» دانست، اما نزدیک به دو ماه بعد مشخص شد که «شناسایی سود» مربوط به افرادی بوده که اطلاعات نهانی داشتند و با استفاده از همان اطلاعات اقدام به فروش‌های سنگین در بازار کرده بودند.

بر این اساس، مصوبه افزایش نرخ خوراک گاز پتروشیمی‌ها که در 17 اردیهشت تصویب شده بود، هفتم تیرماه (51 روز بعد) رسانه‌ای شد که تاریخ آن نامه مشخص می‌کرد چرا بازار سرمایه در آن مقطع چنین سقوط‌های آزادی را تجربه کرده بود.

درست در همان روزها بود که مدیر وقت نظارت بر بورس‌های سازمان بورس از بررسی تمامی معاملات ۱۷ اردیبهشت و پیگیری و رسیدگی به «کوچک‌ترین تخلفات» خبر داد، اما عمر مدیریتی او به شناسایی متخلفان قد نداد؛ البته ذکر این نکته خالی از لطف نیست که شاید عمر مدیریتی مدیران بعدی و حتی شاید ما هم به شناسایی این افراد قد ندهد.

هر آنچه که بوده و هست، به هر حال 17 اردیبهشت‌ماه یک رسوایی و ننگ بزرگ در تاریخ بازار سرمایه به حساب می‌آید؛ بازاری که هر وقت خواسته اندکی جان بگیرد، تیری از غیب بر پیکر نیمه جانش اصابت کرده است.

بعد از 19 مرداد 1399 که سر آغاز بزرگ‌ترین ریزش تاریخ بورس بود، 17 اردیبهشت 1402 دومین روز فراموش نشدنی بازار سرمایه است که تلخی آن قطعاً تا سال‌ها در کام سهامداران خواهد ماند؛ چراکه در این روز بی‌اعتمادی به بورس تشدید و تالار شیشه‌ای، «کِدِر» شد.

حالا پس از یک سال از آن اتفاق، حداقل انتظار سهامداران از متولیان امر برخورد با متخلفان است؛ برخوردی که اندکی موجب بازگشت اعتماد به بازار سرمایه شود و ما هم خوشحال باشیم که بازارمان «متولی» دارد.