چمدان‌های پر از سرمایه و «مغز»؛ مهاجرت یا فرار اقتصادی؟

به گزارش شهر بورس، به نقل از عصر تجارت، کافیست در چند دورهمی با دوستان و آشنایان هم‌کلام شوید، دیگر خبری از حرف‌های معمولی نیست. یکی آه می‌کشد و می‌گوید: فلانی را می‌شناسی؟ دار و ندارش را فروخته و با یک چمدان راهی ترکیه شده!

دیگری اضافه می‌کند: یکی از اقوام ما هم، تمام سرمایه‌اش را برداشت، بدون اینکه چیزی از شرایط اقتصادی و قوانین ترکیه بداند، ملک خرید. حالا هم دنبال این است که بچه‌اش را همانجا به دنیا بیاورد!

حالا دیگر این قصه‌ها برای‌مان عجیب نیست. هر روز یکی دیگر تصمیم به رفتن می‌گیرد، چمدانش را می‌بندد و با نگاهی نگران و پر از امید، پشت سرش را هم نگاه نمی‌کند.

کوچ سرمایه و جوانان، دیگر یک اتفاق نیست، بلکه به موجی خاموش تبدیل شده است که هر روز هم بزرگ‌تر می‌شود؛ جوانانی که شاید در کشورشان، آینده‌ای روشن برای خود نمی‌بینند، به هر قیمتی شده راهی می‌شوند. برخی به امید یک پاسپورت جدید، برخی دیگر برای تحصیل فرزندشان و برخی دیگر نیز فقط برای اینکه خیال‌شان از آینده‌ای که هیچ نشانه‌ای از ثبات ندارد، راحت‌تر باشد.

خبر مرتبط

علی ریگی میرجاوه کیست؟ بیوگرافی رئیس اتاق بازرگانی زاهدان

علی ریگی میرجاوه، رئیس اتاق بازرگانی زاهدان، با بیش از دو دهه تجربه، نقش کلیدی در توسعه روابط تجاری ایران و پاکستان و بهبود زیرساخت‌ها دارد.

فروش همه چیز برای یک خانه در استانبول

سر صحبت را با یکی از جوانان ایرانی که تمام دارایی‌اش را فروخته تا در ترکیه خانه‌ای بخرد باز می کنم، او با قاطعیت از تصمیمش می گوید: ترجیح می‌دهم تابعیت ترکیه را بگیرم و فرزندم در آنجا تحصیل کند.

از او می پرسم چرا تصمیم گرفتی در ترکیه ملک بخری؟ با این تورم، می‌توانستی سرمایه‌ات را حداقل به طلا تبدیل کنی و سود بیشتری هم به دست بیاوری! مکث

می‌کند و می‌گوید: اگر امروز خانه‌ای در ایران بخریم، معلوم نیست چند سال بعد ارزش واقعی آن در برابر دلار یا هزینه‌های زندگی چقدر خواهد بود. وقتی سرمایه‌ام را به ترکیه منتقل کنم، احتمال اینکه ارزشش پایدارتر بماند و رشد کند، بیشتر است.

با خود می گویم چگونه یک جوان حاضر می‌شود این‌گونه تلخی غربت را به جان بخرد، تمام ریسک‌ها را بپذیرد و تصمیمی سرنوشت‌ساز بگیرد؟ چگونه دل به دریا می‌زند، وطنش را ترک می‌کند و حتی برای فرزندآوری در کشوری غریب، مصمم می‌شود؟

بی‌اعتمادی به ریال، امید به دلار

مردم دیگر حاضر نیستند سرمایه خود را به ریال نگه دارند؛ بلکه به محض دست یافتن به نقدینگی، آن را به دلار، طلا یا ارز دیجیتال تبدیل می‌کنند. برخی نیز به دنبال راهی برای خروج سرمایه از کشور هستند و بدون آگاهی کافی از شرایط اقتصادی و سیاسی، در کشورهای همسایه سرمایه‌گذاری می‌کنند. اما چرا این بی‌اعتمادی شکل گرفته است؟ چرا بسیاری بدون داشتن سواد مالی کافی، دارایی‌های خود را در جاهای مختلفی مانند ترکیه، قبرس و یونان سرمایه‌گذاری می‌کنند، آیا این تصمیمات از روی منطق اقتصادی است یا از سر ناامیدی و ترس از آینده؟

برای پاسخ به چنین سوالاتی سراغ پیمان مولوی، اقتصاددان می رویم.مصاحبه او درمورد این موضوع را می خوانید:

تورم، عامل اصلی خروج سرمایه از کشور

پیمان مولوی، در  گفت‌وگو با عصر تجارت با اشاره به دلیل اصلی خروج سرمایه از کشور و تبدیل آن به ملک در خارج از کشور، می‌گوید: این امر ناشی از این است که روز به روز قدرت خرید مردم کاهش پیدا می کند؛ به طوری‌که فقط طی ۶ ماه گذشته حقوق و قدرت خرید مردم و ارزش دارایی‌ها مانند ملک در ایران نصف شده. مردم این را به عینه می بینند، دلیل اصلی آن هم تورم است. تا زمانی که تورم در هر کشور ادامه پیدا کند، شاهد چنین وضعیتی خواهیم بود.

وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا تورم و کاهش ارزش ریال یاعث خروج سرمایه از کشور یا عوامل دیگر شده است، بیان می‌کند: سه عامل اقتصادی، بین المللی و سیاسی بر تورم تاثیر گذار هستند به طوریکه این عوامل بر یک چشم انداز تاثیر می گذارد، چشم انداز این عوامل بر هیچ یک از گروه مردم روشن نیست و مردم سعی می کنند با هر ابزاری که شده این بی ثباتی را برای خود پوشش دهند.

ترکیه در رتبه اعتباری پایین؛ آیا مقصد امنی برای سرمایه‌گذاری است؟

این کارشناس اقتصادی در پاسخ به اینکه چرا برخی از افراد بدون دانش مالی، بدون اطلاعات کافی از قوانین کشور مقصد، اقدام به خرید ملک در کشورهای همسایه مانند ترکیه می کنند، می‌گوید: کشور ترکیه به لحاظ رتبه بندی بین‌المللی، دارای رتبه اعتباری B است. یعنی در بهترین حالت بین در رتبه پنج یا ۶ قرار دارد، ایران نیز در رتبه هفت قرار گرفته است، کشورهای دارای رتبه اول و دوم همواره بهترین مقصد برای سرمایه گذاران در جهان محسوب می شود. ترکیه در مقایسه با کشورهای امارات و اروپای غربی، همواره ریسک بسیار زیادی برای سرمایه‌گذاری برای ایرانیان داشته است.

وی ادامه می‌دهد: هر فردی در جهان بخواهد متنوع‌سازی بین المللی انجام دهد و در رتبه‌های پایین تر از چهار قرارداشته باشد، همواره تمایل دارد در جاهای مختلف جهان دارایی خریداری کند، تا در مواقع بحرانی این سرمایه گذاری برایش مانند قایق نجات عمل کند.