به گزارش شهر بورس، طرح «عدم کفایت سیاسی» که در تاریخ جمهوری اسلامی تنها یک‌بار و در ماجرای ابوالحسن بنی‌صدر به نتیجه رسیده است، بار دیگر در فضای سیاسی کشور به موضوع روز تبدیل شده است. این بار، برخی جریان‌های رادیکال اصول‌گرا در واکنش به سخنان مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور، از همان سناریوی قدیمی استفاده کرده‌اند و او را با بنی‌صدر مقایسه می‌کنند.
از بنی‌صدر تا پزشکیان؛ بازی استثناگرایان
کارشناسان سیاسی معتقدند اصول‌گرایان تندرو علاقه دارند استثناها را به قاعده بدل کنند؛ در حالی که از ۹ رئیس‌جمهور ایران تنها یک نفر با طرح عدم کفایت برکنار شده است. با این حال، جریان رادیکال تلاش دارد همان مسیر را علیه رؤسای جمهور منتخب تکرار کند؛ مسیری که پیش‌تر علیه سید محمد خاتمی و حسن روحانی نیز آزموده شده بود.
تفاوت شرایط تاریخی
تحلیلگران تأکید می‌کنند ماجرای برکناری بنی‌صدر در سال ۱۳۶۰ بیش از هر چیز ناشی از ائتلاف او با سازمان مجاهدین خلق بود و نه صرفاً اختلافات سیاسی داخلی. این در حالی است که مقایسه پزشکیان با بنی‌صدر فاقد پشتوانه تاریخی و سیاسی است، چرا که رئیس‌جمهور فعلی نه وارد چنین ائتلافی شده و نه اساساً در شرایط مشابه قرار دارد.
رادیکال‌ها و چالش‌های امروز
دولت پزشکیان در شرایطی بر سر کار آمد که مشارکت مردمی در انتخابات به پایین‌ترین سطح رسیده بود، بحران‌های اقتصادی و اجتماعی گسترده در کشور وجود داشت و فسادهای کلان اقتصادی در صدر اخبار قرار داشتند. در چنین شرایطی، برخی جریان‌ها به جای حمایت از اصلاحات اقتصادی و اجتماعی، سناریوی فشار و حذف سیاسی را در پیش گرفته‌اند.
سناریوی ناکارآمد برکناری
به اعتقاد ناظران سیاسی، حتی در صورت طرح موضوع برکناری، فضای امروز کشور مشابه دهه ۶۰ نیست. مجلس کنونی با نظارت‌های سخت‌گیرانه شکل گرفته و برخلاف مجلس اول، بازتاب‌دهنده تمامی گرایش‌های سیاسی و اجتماعی جامعه نیست. همین امر سبب می‌شود مقایسه امروز با گذشته بیش از آنکه تحلیلی جدی باشد، ابزاری سیاسی برای فشار بر دولت تلقی شود.
نتیجه‌گیری
کارشناسان معتقدند تکرار بحث «چماق برکناری» به جای حل مشکلات، تنها شکاف‌های سیاسی را عمیق‌تر می‌کند. تجربه تاریخی نشان می‌دهد حذف روسای جمهور منتخب نه‌تنها به حل بحران‌ها کمکی نکرده، بلکه هزینه‌های سنگینی برای کشور به همراه داشته است. اکنون نیز آینده سیاست ایران بستگی به آن دارد که آیا سیاست‌گذاران حاضرند از این چرخه تکراری عبور کنند یا همچنان بر طبل استثناگرایی بکوبند.
منبع: عصر ایران
