به گزارش شهر بورس، موضوع انتقال پایتخت ایران بار دیگر به یکی از بحث‌های داغ سیاست‌گذاری تبدیل شده است. این تغییر با هدف کاهش مشکلات کلانشهر تهران و پاسخگویی به چالش‌های زیست‌محیطی و توسعه‌ای مطرح شده و برخی کارشناسان از جنوب کشور به عنوان مقصد احتمالی پایتخت جدید یاد می‌کنند.
در سال‌های اخیر، مدیریت ریسک سوانح در کلانشهرها اهمیت بیشتری یافته است. با افزایش بحران‌های زیست‌محیطی، تغییرات اقلیمی و مخاطرات طبیعی، شهرها نیاز به برنامه‌ریزی دقیق و سیستم‌های حکمرانی مدرن دارند.
انتقال پایتخت؛ فرصت یا تهدید؟
برخی مسئولان، از جمله رئیس‌جمهور، معتقدند که انتقال پایتخت به یک شهر ساحلی می‌تواند راه‌حل مناسبی برای بسیاری از مشکلات باشد؛ اما مخالفانی نیز وجود دارند که این اقدام را بی‌نتیجه می‌دانند.
پرویز سروری، نایب‌رئیس شورای شهر تهران، اظهار داشت: انتقال پایتخت نه تنها مشکلات تهران را حل نمی‌کند، بلکه این چالش‌ها را به مکان جدید منتقل خواهد کرد.
کارشناسان معتقدند که برای موفقیت در چنین پروژه‌ای، استفاده از مدل‌های نوین حکمرانی ضروری است:
- حکمرانی تطبیقی: تمرکز بر یادگیری و انطباق با شرایط جدید.
- حکمرانی شهر هوشمند: بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته برای پیش‌بینی و مدیریت بحران‌ها.
- حکمرانی زیبایی‌شناختی: توجه به نیازهای مردم، قوانین دولتی و ارزش‌های اجتماعی.
آینده پایتخت ایران
اگرچه هنوز محل نهایی پایتخت جدید مشخص نشده؛ اما انتخاب شهرهای جنوب ایران به دلیل دسترسی به بنادر، منابع آبی و ظرفیت توسعه‌ای، گزینه‌ای جدی به شمار می‌آید. تصمیم‌گیری نهایی نیازمند بررسی دقیق کارشناسی و تطبیق با واقعیت‌های زیست‌محیطی و زیرساختی است.
انتقال پایتخت ایران، اگر به‌درستی برنامه‌ریزی و اجرا شود، می‌تواند گامی موثر در مسیر توسعه پایدار کشور باشد. با این حال، موفقیت این پروژه نیازمند مشارکت گروه‌های مختلف و استفاده از روش‌های مدیریتی پیشرفته است.
