سیاوش وکیلی در گفت‌وگو با شهر بورس، در پاسخ به این سوال که «آیا شاخص کل بورس تهران معیار مناسبی برای سنجش وضعیت بازار سرمایه است؟»، اظهار داشت: در وهله اول باید عرض کنم من با طرح اینگونه پرسش مخالف هستم و معتقدم که هم پاسخ مثبت و هم پاسخ منفی گمراه کننده خواهد بود. در صورت تایید قائل به این هستیم که شاخصی وجود دارد که به تنهایی موید سنجش وضعیت بازار است و پاسخ منفی هم به این معنا است که می‌توان شاخصی طراحی کرد که به تنهایی بتواند وضعیت بازار و میزان بازدهی آن را با کمترین خطا بسنجد.

وی افزود: واقعیت آن است که اولا با نگاهی اجمالی به 10 شاخص عمده در بورس های دنیا که پرداختن به آنها در اینجا از حوصله خارج بوده، بیانگر آن است که هر یک از این شاخص‌ها دارای نقاط ضعف و قوت‌ها و مزایا و معایبی هستند. به اعتقاد بنده آنچه که اهمیت داشته و تعیین کننده در استفاده از شاخص ها است استراتژی و رویکرد سرمایه گذار است.

بیشتر بخوانید: نظرسنجی بزرگ شهر بورس درباره شاخص کل

این کارشناس بازار سرمایه ادامه داد: به‌عنوان مثال اگر سرمایه گذری دارای ریسک متوسط است و دیدگاه میان مدت یا بلند مدت تری است طبعا به سمت سرمایه گذاری در سهام اصطلاحا بزرگ می‌رود و برای این سرمایه‌گذار طبعاً شاخص کل که به سبب نوع طراحی و محاسبات آن سهام بزرگ از وزن بیشتری برخوردارند و اصطلاحا سرمایه گذار تمایل به اخذ بازدهی نزدیک به بازار دارد. این شاخص معیار مناسبی برای قضاوت در مورد عملکرد سرمایه گذاری اش خواهد بود و برعکس برای سرمایه گذاری با درجه ریسک بالا و نگاه کوتاه مدت تر، شاخص هم وزن بنا به الگوریتم محاسباتی این شاخص مفید تر خواهد بود.

سیاوش وکیلی یادآور شد: لازم است شاخص های متفاوتی طراحی و ارائه شوند و مبانی محاسباتی و مفروضات هر یک از آنها به‌طور شفاف بیان شود تا بسته به رویکردهای مختلف سرمایه گذاری و با استناد به مفروضات و مبانی محاسباتی آنها مورد استناد فعالان و سرمایه گذاران برای ارزیابی وضعیت بازار سرمایه قرار گیرد. از همین رو، صرفا اتکا به دو شاخص موجود معیار مناسبی برای سنجش وضعیت بازار نیست.