به گزارش شهر بورس، متولدان دهه ۶۰ و اوایل دهه ۶۵، با نزدیک شدن به میانسالی و مرحله‌ای که بر اساس استانداردهای جهانی باید از یک زندگی ثابت و امن برخوردار باشند، نگران دوران سالمندی خود هستند. افزایش جمعیت سالمندان و نبود برنامه‌ریزی دقیق برای این نسل، ترس جمعی نسبت به پیری را در میان دهه شصتی‌ها ایجاد کرده است.
برخی از اعضای این نسل می‌گویند شرایط اقتصادی و شغلی نامطمئن، عدم توانایی در ازدواج و تشکیل خانواده، و فقدان امنیت مالی، تصویر روشنی از آینده سالمندی ارائه نمی‌دهد. احمد دلبری، رئیس انجمن علمی سالمندان ایران، هشدار داده است که از سال ۱۴۳۰، از هر سه ایرانی یک نفر بالای ۶۰ سال خواهد بود و جمعیت سالمندان کشور از ۹ میلیون به بیش از ۲۷ میلیون نفر افزایش می‌یابد.
دهه شصتی‌ها، که خاطرات جنگ دهه ۶۰ و مشکلات تحصیلی و شغلی پس از آن را تجربه کرده‌اند، اکنون در میانسالی با چالش‌هایی از جمله فقدان بیمه کافی، درآمد ناکافی و نبود پس‌انداز روبه‌رو هستند. بسیاری از این نسل معتقدند که حتی اگر بخواهند برای دوران سالمندی خود برنامه‌ریزی کنند، شرایط موجود مانع تحقق آن می‌شود.
«پیام»، یکی از این دهه شصتی‌ها، توضیح می‌دهد که درآمد ماهانه او در ۳۷ سالگی تنها به اندازه حداقل حقوق قانون کار است و آینده‌ای مبهم در انتظارش است. او می‌گوید: «با دوستانم صحبت می‌کنم و متوجه می‌شوم بسیاری از آنها هم علاقه‌ای به رسیدن به سن پیری ندارند و دوست دارند زندگی زودتر به پایان برسد.»
همچنین «خورشید»، ۴۳ ساله، بیان می‌کند که شرایط شغلی و درآمدی‌اش او را از داشتن آینده‌ای امن بازداشته و ترس از پیری و تنهایی او را فراگرفته است. بسیاری از دهه شصتی‌ها، مانند «ریحانه» و «حسین»، مجبورند برای دوران سالمندی خود پول پس‌انداز کنند یا با زندگی در شرایط اقتصادی نامطمئن کنار بیایند.
این نسل در حالی از دوران سالمندی می‌ترسد که جمعیت‌شناسان هشدار می‌دهند بحران سالمندی قریب‌الوقوع است و بدون برنامه‌ریزی، بار مالی و اجتماعی سنگینی بر جامعه تحمیل خواهد شد. به گفته علی پژهان، استاد دانشگاه و جمعیت‌شناس، اگر دولت از همین حالا اقدام نکند، در ۳۰ سال آینده، بسیاری از دهه شصتی‌ها مجبور به زندگی در شرایط ناپایدار و خانه‌های سالمندان خواهند بود.
منبع: شرق
