به گزارش شهر بورس، در دل تهران شلوغ و پرهیاهو، موزه سینمای ایران در باغ فردوس جایی است که نه‌تنها از ازدحام شهری فاصله دارد، بلکه با هر قدم در آن، می‌توان سفری کوتاه به گذشته‌ سینمای ایران داشت. گذشته‌ای که در آن صدای چرخ فیلم‌برداری، تابش نور پروژکتور، تصویر ستارگان سینما و طنین صدای دوبلورهای ماندگار ایران با هم آمیخته شده است. موزه سینما نه‌تنها یک مقصد گردشگری است، بلکه پیوندی عمیق میان حافظه تاریخی یک ملت و هنر سینما که نقش بی‌بدیلی در روایت داستان‌های این سرزمین ایفا کرده، برقرار می‌کند. این مکان، به‌عنوان یکی از جاذبه‌های فرهنگی تهران، به‌ویژه برای علاقه‌مندان به تاریخ سینما و فرهنگ ایرانی، اهمیت ویژه‌ای دارد.

این موزه از یک‌سو چشم‌انداز غنی از میراث سینمایی ایران را به نمایش می‌گذارد و از سوی دیگر در دل یک بنای فاخر قاجاری قرار دارد که خود به‌تنهایی، سندی زنده از شکوه معماری سنتی ایرانی است. تلفیق این دو ویژگی، باغ فردوس و عمارت قاجاری آن را به یکی از منحصربه‌فردترین جاذبه‌های فرهنگی تهران تبدیل کرده است؛ جایی که تاریخ معماری، فرهنگ هنری و نوستالژی جمعی ایرانیان همه در آن به زیبایی گرد آمده‌اند.

موقعیت جغرافیایی باغ فردوس؛ نگین تاریخی در قلب شمال تهران

باغ فردوس تهران در یکی از خوش‌منظره‌ترین و اصیل‌ترین مناطق شمال شهر، یعنی محله باغ فردوس واقع شده است؛ محله‌ای سبز و آرام که از دیرباز به‌عنوان اقامتگاه اشراف‌زادگان قاجاری و رجال دولتی شناخته می‌شده است. این باغ تماشایی، نه‌تنها به دلیل معماری باشکوه و سابقه تاریخی‌اش، بلکه به‌خاطر موقعیت جغرافیایی ممتاز خود، به یکی از پربازدیدترین جاهای دیدنی تهران تبدیل شده است.

باغ فردوس از شمال با میدان تجریش و ابتدای خیابان ولی‌عصر همسایه است و از جنوب به بزرگراه مدرس و خیابان فرشته محدود می‌شود. از شرق به خیابان دربندی و انتهای بلوار آفریقا راه دارد و از سمت غرب نیز به خیابان ولی‌عصر و پل پارک‌وی ختم می‌شود. قرارگیری در این تقاطع فرهنگی، تاریخی و تجاری، موجب شده است تا باغ فردوس یکی از بهترین گزینه‌ها برای گردش یک‌روزه در شمال تهران باشد؛ به‌ویژه برای آن دسته از مسافران یا شهروندانی که به دنبال تلفیقی از طبیعت، تاریخ و هنر هستند.

نکته جالب آن‌که در گذشته‌های دور و بافت سنتی تهران، قلمروی باغ فردوس بسیار گسترده‌تر از محدوده امروزی بوده است. طبق اسناد تاریخی، این باغ از شمال تا پل تجریش، از جنوب تا پارک‌وی، از شرق تا بستر رودخانه‌های قدیمی و از غرب تا خیابان ولی‌عصر امتداد داشته است. وسعت و موقعیت ویژه این باغ باعث شد تا در عصر قاجار، خاندان‌های اشرافی و مقامات درباری، این نقطه از شمیرانات را برای ساخت عمارت‌های ییلاقی و اقامتگاه‌های تابستانه خود برگزینند.

امروزه، نزدیکی باغ فردوس به ایستگاه مترو تجریش، ایستگاه بی‌آرتی باغ فردوس و خیابان ولی‌عصر، دسترسی به این جاذبه فرهنگی را برای عموم مردم بسیار ساده کرده است. همین دسترسی آسان در کنار فضای دلنشین، این باغ تاریخی را به پاتوقی محبوب در فصل‌های پاییز و بهار برای علاقه‌مندان به عکاسی، طبیعت‌گردی شهری و گشت‌وگذار فرهنگی تبدیل کرده است.

آدرس: تهران، خیابان ولیعصر ،نرسیده به میدان تجریش، باغ فردوس (مشاهده باغ فردوس روی نقشه)

تاریخچه باغ فردوس؛ از محمدشاه قاجار تا موزه سینمای ایران

باغ فردوس یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های باقی‌مانده از باغ‌های سلطنتی دوران قاجار است؛ بنایی که ریشه‌های آن به سال ۱۲۶۴ هجری شمسی و دوران حکومت محمدشاه قاجار بازمی‌گردد. محمدشاه که به دنبال ساخت قصری ییلاقی در هوای خنک و خوش تجریش بود، فرمان احداث این باغ را صادر کرد. عملیات ساخت آغاز شد، اما با مرگ ناگهانی او، پروژه نیمه‌کاره ماند. قصر نیمه‌تمامی که بعدها به نام قصر محمدیه شناخته شد، به محل سکونت و در نهایت محل وفات شاه بدل گشت. این قصر در محل فعلی محله محمودیه تهران قرار داشت.

با گسترش ساخت‌وساز در آن محدوده، درباریان نزدیک به شاه نیز به تاسی از پادشاه، شروع به ساخت باغ‌هایی در همان حوالی کردند. از جمله مهم‌ترین آن‌ها، حسینعلی‌خان معیرالممالک بود که باغی وسیع و خوش‌منظر ساخت و آن را چنان باشکوه آراست که در مدت کوتاهی به نام باغ فردوس شهرت یافت. بعدها با ساخت عمارت اصلی، این باغ به یکی از فاخرترین و مجلل‌ترین بناهای ییلاقی منطقه شمیرانات بدل شد.

پس از مرگ حسینعلی‌خان، فرزند او، دوستعلی‌خان نظام‌الدوله، مالک باغ شد و تصمیم گرفت آن را به اوج زیبایی و شکوه برساند. با بهره‌گیری از معماران اصفهانی و یزدی، عمارتی در ضلع جنوبی باغ ساخت که آن را رشک بهشت نام نهاد. پلکان‌های مرمرین، کاغذهای دیواری طلایی، مقرنس‌کاری‌ها و دیوارهای مزین به گچ‌بری‌های برجسته، این عمارت را به نمونه‌ای درخشان از معماری سلطنتی تبدیل کرده بود.

اما این روزهای درخشان دیری نپایید. با درگذشت نظام‌الدوله، وارث او دوست‌محمدخان معیرالممالک چندان علاقه‌ای به نگهداری و توسعه باغ نشان نداد. بی‌توجهی کامل او منجر به متروکه شدن باغ شد. بسیاری از عناصر فاخر عمارت از جمله سنگ‌های مرمر آن، جدا شده و برای استفاده در ساختمان امیریه (مدرسه نظام) منتقل شدند. این اولین دوره افول و ویرانی باغ بود.

در سال‌های بعد، باغ چندین‌بار تغییر مالکیت داد. ابتدا به میرزا حسین تهرانی رسید که به جای احیا، عمارت شمالی باغ را تخریب کرد و بسیاری از درختان کهنسال آن، که توسط نظام‌الدوله کاشته شده بودند، از ریشه برکنده شدند. با مرگ او، وراث بخش‌های مختلف باغ را میان خود تقسیم کرده و فروختند. این تصمیم، ضربه‌ای سنگین به انسجام فضایی باغ وارد کرد.

در دوران سلطنت مظفرالدین شاه قاجار، یکی از رجال سیاسی برجسته آن دوره، یعنی میرزا اسماعیل‌خان امین‌الملک (برادر اتابک اعظم)، باغ را خریداری کرد. وی تلاش کرد آن را احیا کند و در ضلع غربی، اندرونی، حمام و تاسیسات جنبی ساخت. اما مدیریت ناکارآمد پس از مرگ او باعث شد تا باغ برای دومین‌بار در کمتر از نیم قرن، رو به ویرانی برود.

در واپسین سال‌های حکومت قاجار، محمدولی‌خان سپهسالار تنکابنی باغ را از وراث امین‌الملک خرید. او که خود سیاستمداری بانفوذ و خوش‌ذوق بود، با کمک استادکاران محلی و قنات‌سازان، اقدام به احیای باغ، راه‌اندازی دوباره قنات‌ها و ساخت استخرها و فواره‌ها در بخش‌های مختلف باغ کرد. عمارت اصلی مرمت شد و بار دیگر جانی تازه گرفت.

با این حال، بدهی مالی سپهسالار به تجارت‌خانه ارمنی طومانیانس باعث شد تا در فرآیند قضایی، مالکیت باغ به این موسسه تجاری منتقل شود. این انتقال مالکیت، زمینه را برای ورود باغ فردوس به دوران جدیدی فراهم کرد که همزمان با برآمدن حکومت پهلوی بود.

دگرگونی باغ فردوس در دوران پهلوی؛ از قطعه‌بندی تا فرهنگ‌سازی

با آغاز سلطنت پهلوی و تمرکز بر نوسازی پایتخت، دولت وقت ایران باغ فردوس را در ازای بدهی‌های تجارت‌خانه طومانیانس مصادره کرد. در ادامه، تصمیم گرفته شد تا زمین‌های باغ به صورت قطعات کوچک و با قیمت متری دو تومان، به کارکنان وزارتخانه‌ها فروخته شود. این روند باعث شد بخش‌های زیادی از اراضی باغ، کاربری غیرفرهنگی پیدا کنند.

در سال ۱۳۱۶ شمسی، بخش مرکزی باغ که عمارت تاریخی در آن قرار داشت، به دستور علی‌اصغر حکمت، وزیر معارف وقت خریداری شد. عمارت مرمت و برای استفاده به‌عنوان مدرسه عمومی در اختیار آموزش‌وپرورش قرار گرفت. هم‌زمان، محمود افشار یزدی نیز بخشی از ضلع غربی باغ را خرید و با افزودن قطعات مجاور، مجموعه‌ای به وسعت ۱۲ هزار متر مربع ایجاد کرد که بعدها آن را وقف امور فرهنگی کرد. همین تصمیم، زمینه‌ساز واگذاری بخش‌هایی از این باغ به موسسه لغت‌نامه دهخدا و موسسه باستان‌شناسی دانشگاه تهران شد.

در سال ۱۳۳۶ شمسی، با افزایش ارزش فرهنگی باغ فردوس، مالکیت آن میان وزارت آموزش و پرورش و شهرداری تهران تقسیم شد. مدتی بعد، بنیاد فرح پهلوی باغ را از شهرداری خریداری کرد و بازسازی آن را به سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران سپرد. در این دوره، باغ فردوس برای نخستین‌بار به‌صورت ساختارمند به مرکز فرهنگی، هنری و نمایشگاهی تبدیل شد و برنامه‌هایی مانند جشن هنر، جشنواره‌های فرهنگی و نمایشگاه‌های تجسمی در آن برگزار شدند.

تولد موزه سینمای ایران؛ از لاله‌زار تا باغ فردوس

با وقوع انقلاب اسلامی، باغ فردوس در سال ۱۳۵۸ تحت پوشش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار گرفت. طی دهه ۶۰، از این مجموعه به عنوان مرکز آموزش فیلم‌سازی استفاده شد و نخستین نسل از سینماگران پس از انقلاب، از دل همین کلاس‌ها بیرون آمدند. اما در دهه ۷۰، با افزایش تولیدات سینمایی و اهمیت حفظ میراث تصویری، لزوم ایجاد یک موزه مستقل برای سینمای ایران بیش از پیش احساس شد.

در شهریور ماه ۱۳۷۳ شمسی، با تلاش شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری تهران، موزه سینمای ایران تاسیس شد. در ابتدا، این موزه در ساختمانی در خیابان لاله‌زار مستقر بود؛ اما این محل به دلیل فضای محدود و امکانات ناکافی برای نمایش مجموعه‌های سینمایی، پاسخ‌گوی اهداف موزه نبود.

سرانجام در سال ۱۳۸۱ و با دستور مستقیم سید محمد خاتمی، رئیس‌جمهور وقت، موزه سینما به عمارت باغ فردوس منتقل شد. این انتقال نقطه عطفی در تاریخ فرهنگی ایران بود؛ جایی که تاریخ سینما در دل تاریخی‌ترین معماری تهران جای گرفت.

امروزه، موزه سینمای ایران با تالارهای متنوع، سالن‌های اکران، نمایشگاه‌های فصلی و گنجینه‌ای غنی از تصاویر، تجهیزات، اسناد و جوایز، به مرکزی بی‌بدیل برای عاشقان سینما و علاقه‌مندان تاریخ معاصر ایران تبدیل شده است.

معماری باغ فردوس؛ گفت‌وگوی زیبایی‌شناسانه شرق و غرب

عمارت باغ فردوس نه‌تنها به‌عنوان یک موزه یا بنای تاریخی، بلکه به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین آثار معماری قاجاری در تهران، جایگاه ویژه‌ای در میراث فرهنگی کشور دارد. آنچه این باغ را از سایر عمارت‌های هم‌دوره‌اش متمایز می‌سازد، تلفیقی هنرمندانه از دانش معماری ایرانی با برداشت‌هایی از معماری کلاسیک اروپاست؛ ترکیبی نادر که در کمتر نمونه‌ای از دوران قاجار با این وضوح و هارمونی دیده می‌شود.

ساختمان اصلی عمارت باغ فردوس در سه‌و‌نیم طبقه ساخته شده و طراحی آن به گونه‌ای است که با شیب طبیعی زمین منطقه، کاملا هماهنگ است. شیب زمین از شمال‌غرب به جنوب‌شرق به‌قدری هوشمندانه در طراحی سازه لحاظ شده که کف طبقه اول بنا با قسمت جنوبی باغ هم‌سطح است، در حالی که سقف همین طبقه با سطح باغ در ضلع شمالی تلاقی دارد. این ویژگی باعث می‌شود تا بنا در هر ضلع، جلوه‌ای متفاوت و پویا داشته باشد؛ گویی هر زاویه از عمارت، روایت خاص خود را از زیبایی ارائه می‌دهد.

از دیگر ویژگی‌های معماری عمارت باغ فردوس، می‌توان به پلان مطبق و طبقه‌بندی عمودی استخرها و فضاهای خدماتی اشاره کرد. در جای‌جای باغ، استخرهایی با فواره‌های چندطبقه‌ای ساخته شده‌اند که آب در آن‌ها از بالا به پایین جاری می‌شود و حس بصری و صوتی خاصی را در محوطه ایجاد می‌کند. این طراحی نه‌تنها جنبه زیبایی دارد، بلکه به گردش طبیعی آب و خنک‌سازی فضای اطراف نیز کمک می‌کند؛ مفهومی که در بسیاری از باغ‌های ایرانی همچون باغ شاهزاده ماهان نیز دیده می‌شود.

تزئینات داخلی عمارت باغ فردوس؛ از گچ‌بری‌های قاجاری تا مرمر یزد

تزئینات داخلی عمارت با استفاده از عناصر فاخر و سنتی ایرانی ساخته شده‌اند. ستون‌هایی با طرح‌های پیچیده و حجاری‌های دستی، سقف‌های تزئین‌شده با مقرنس‌کاری‌های گچی، و دیوارهایی که با کاغذهای طلایی و گچ‌بری‌های پرنقش مزین شده‌اند، فضای داخلی عمارت را به فضایی رویایی بدل کرده است. مرمرهای یزد که در ساخت پلکان‌ها و کف سالن‌های اصلی استفاده شده‌اند، با درخشش طبیعی خود نور را بازتاب می‌دهند و جلوه‌ای شکوهمند به فضا می‌بخشند.

در طراحی این تزئینات، تاثیر معماری رومی و یونانی نیز به‌خوبی قابل مشاهده است؛ خصوصا در شیوه ساخت ستون‌ها، قرینه‌سازی هندسی در فضا و بهره‌گیری از نمادهای کلاسیک در نماهای بیرونی. با این حال، اساس طراحی همچنان وفادار به سبک قاجاری ایرانی باقی مانده و این تلفیق دقیق، عمارت باغ فردوس را به نمونه‌ای نادر از گفت‌وگوی معماری شرق و غرب در قلب تهران تبدیل کرده است.

عمارت جنوبی باغ فردوس؛ تنها بازمانده‌ تاریخ‌ساز قاجاری

در زمان اوج خود، باغ فردوس دارای دو عمارت اصلی در بخش‌های شمالی و جنوبی بود. متاسفانه عمارت شمالی در جریان تحولات و بی‌توجهی‌های تاریخی کاملا تخریب شد و امروزه تنها عمارت جنوبی باقی مانده است؛ همان عمارتی که اکنون موزه سینمای ایران در آن قرار دارد.

این عمارت با قدمتی نزدیک به دو قرن، هنوز هم اصالت خود را حفظ کرده است. از تراز زمین گرفته تا رنگ و فرم ایوان‌ها، از ستون‌های آراسته تا راه‌پله‌های سنگی، همه نشانه‌هایی از هویت اصیل معماری ایرانی در کنار الهام از هنر غربی را در خود دارند. این عمارت، همچنان ایستاده و پرشکوه، در دل باغی سبز، مامن خاطرات، تصاویر و روایت‌های صدساله از هنر و فرهنگ ایران شده است.

بخش‌های مختلف موزه سینمای ایران در باغ فردوس؛ از آغاز سینما تا درخشش جهانی

سینماهای باغ فردوس؛ جایی برای تماشای امروز در دل دیروز

یکی از جذاب‌ترین ویژگی‌های موزه سینمای ایران، فعالیت هم‌زمان سه سالن سینمایی در دل این عمارت تاریخی است. این سالن‌ها نه‌تنها جنبه نمادین دارند، بلکه محل اکران فیلم‌های به‌روز سینمای ایران، نمایش‌های جشنواره‌ای و رویدادهای هنری هستند. هر یک از این سالن‌ها با طراحی منحصربه‌فرد، کاربرد مشخصی دارند و در کنار فضاهای موزه‌ای، تجربه‌ای زنده از تماشای فیلم را در بافتی اصیل و فرهنگی فراهم می‌کنند.

سالن‌های فعال در باغ موزه سینما

گنجینه‌های ویژه موزه سینما؛ فراتر از نمایش عمومی

در کنار تالارها و سالن‌های نمایش، موزه سینمای ایران به‌عنوان یک نگهدارنده بی‌نظیر از تاریخ سینما، دارای آرشیو و گنجینه‌هایی است که بسیاری از آن‌ها برای پژوهشگران، منتقدان و علاقه‌مندان به سینما دارای ارزش علمی و پژوهشی فراوانی هستند. برخی از این آثار گران‌بها به‌طور دائمی در معرض نمایش قرار نمی‌گیرند، اما وجود این گنجینه‌ها به‌تنهایی عمق فرهنگی و علمی این موزه را دوچندان کرده و آن را به یکی از مهم‌ترین منابع مرجع سینمای ایران تبدیل کرده است.

محتویات گنجینه سینمای ایران

• بیش از ۱۱۰۰ فیلم سینمایی ایرانی (در قالب فیزیکی و دیجیتال) که نمایانگر تاریخ طولانی و درخشان سینمای کشور هستند.

• ۲۵۰۰۰ قطعه عکس از صحنه‌های فیلم، پشت‌صحنه و پرتره بازیگران که روایتگر بخش‌های مختلف سینمای ایران از ابتدا تا به امروز هستند.

• ۳۰۰ دستگاه ابزار قدیمی سینماتوگراف که نشان از تکنولوژی و هنر فیلم‌برداری در دوران‌های مختلف سینما دارد.

• ۸۰۰۰ جلد کتاب تخصصی سینما که شامل آثار مکتوب در زمینه تاریخ، نقد و تحلیل سینما و نظریات فیلم‌شناسی است.

• ۵۰۰۰ شماره مجله و نشریه سینمایی که از اولین روزهای نشر نشریات سینمایی ایران در دسترس هستند.

• لباس‌ها و دکورهای قدیمی فیلم‌ها که یادگاری‌های ماندگار از دنیای سینمایی ایران هستند.

• نمونه‌هایی از گریم‌های سینمایی که به هنرمندی‌های برجسته در حوزه گریم سینما اشاره دارند.

• جوایز داخلی و بین‌المللی فیلم‌سازان ایرانی که حاصل تلاش و افتخارات سینمای کشور در جشنواره‌های بین‌المللی بوده‌اند.

• اسناد تاریخی مربوط به سانسور، مجوزها، فیلمنامه‌ها و نامه‌نگاری‌ها که دستاوردهای اداری و سینمایی ایران را ثبت کرده‌اند.

این مجموعه‌های بی‌نظیر، موزه سینما را به یکی از بزرگ‌ترین مراکز آرشیو غیررسانه‌ای سینمای ایران تبدیل کرده و آن را فراتر از یک موزه صرفا نمایشگاهی به یک مرکز پژوهشی و علمی معتبر در عرصه سینما تبدیل کرده است.

در کنار محتوای ثابت، چند اثر خاص در این موزه جایگاه ویژه‌ای دارند که هم از نظر تاریخی و هم از نظر نمادین، حائز اهمیت‌اند:

مجسمه ابن هیثم؛ پیوند دانش نور و هنر تصویر

در ورودی محوطه باغ فردوس، مجسمه‌ای از ابن هیثم، دانشمند بزرگ ایرانی در حوزه نور و بینایی نصب شده است. ابن هیثم که به عنوان پدر علم نورشناسی شناخته می‌شود، با تحقیقات خود درباره ماهیت نور و ساختار چشم، زمینه‌ساز بسیاری از مفاهیم اولیه تصویربرداری و فیلم‌سازی شد. این مجسمه در ورودی موزه سینما، یادآور این واقعیت است که سینما به‌عنوان یک هنر و صنعت، از دل پژوهش‌های علمی در شرق و به ویژه در دانش ایران رشد کرده است.

ابن هیثم با اختراعات و کشفیات خود در زمینه نورشناسی، به‌ویژه با ارائه نخستین توضیح علمی در مورد شکست نور و دوربین تاریک‌خانه (کامیرا ابسکورا)، راه را برای توسعه تصویربرداری و عکاسی هموار کرد. بنابراین، این مجسمه نه تنها نمایانگر یک دانشمند بزرگ ایرانی است، بلکه نشان‌دهنده پیوند میان علم نور و هنر سینما است که از همان ابتدا در شرق بنیان‌گذاری شده است.

وجود این مجسمه در ورودی موزه سینما و ارتباط آن با تاریخ سینما، به‌خوبی یادآوری می‌کند که سینما، در حقیقت، از دل کشفیات علمی در دنیای قدیم شرق برخاسته و به‌نوعی ادامه‌دهنده راه دانشمندان بزرگ ایران و جهان اسلام است.

مسیرهای دسترسی به موزه سینما تهران

محل قرارگیری موزه سینما در یکی از محله‌های شمالی و خوش‌مسیر تهران، بازدید از آن را ساده و در دسترس کرده است. آدرس دقیق آن تهران، خیابان ولیعصر، نرسیده به میدان تجریش، خیابان بخشایش، عمارت باغ فردوس است.

سخن پایانی؛ چرا باید موزه سینما را دید؟

موزه سینمای ایران، نه فقط یک موزه، بلکه حافظه‌ای زنده از قصه‌گویی تصویری این سرزمین است. از نخستین قاب‌های فیلم صامت تا اکران فیلم‌های برنده خرس برلین، از لباس‌های بازیگران محبوب دهه ۶۰ تا دوربین‌های دستی فیلم‌برداران دوران جنگ، همه در این موزه کنار هم گرد آمده‌اند. بازدید از باغ فردوس، فرصتی است برای لمس گذشته، لذت بردن از اکنون و درک پیوند عمیق بین تصویر، تاریخ و هویت ایرانی.

اگر ساکن تهران هستید، این تجربه را از خودتان دریغ نکنید. و اگر مسافر این شهر هستید، بازدید از موزه سینما را در برنامه سفرتان بگنجانید؛ چون اینجا جایی است که تاریخ از میان پرده سینما عبور کرده و به ما رسیده است.