به گزارش شهر بورس، بررسی‌های روزنامه فرهیختگان از تغییرات ۴۴ ساله قدرت خرید حداقل دستمزد کارگران (حداقل دستمزد بدون در نظر گرفتن مزایا شامل حق سنوات، بُن کارگری، حق تاهل، حق اولا و غیره) نشان می‌دهد اگر مقدار حداقل دستمزد هر ساله را با قیمت سکه بهار آزادی مقایسه کنیم، با در نظر گرفتن قیمت سکه در تاریخ اعلام حقوق کارگران (انتهای اسفندماه هرسال) قدرت خرید کارگران در دهه ۱۳۶۰ به اندازه خرید ۵.۵ سکه، در دهه ۱۳۷۰ به اندازه خرید ۸ سکه، در دهه ۱۳۸۰ حدود ۱۴ سکه، در دهه ۱۳۹۰ حدود ۷.۵ سکه و در سال‌های اخیر به اندازه خرید ۳ سکه بوده است.

روزنامه فرهیختگان نوشت: بررسی‌ها از تغییرات 44ساله قدرت خرید حداقل دستمزد کارگران (حداقل دستمزد بدون در نظر گرفتن مزایا شامل حق سنوات، بُن کارگری، حق تاهل، حق اولا و غیره) نشان می‌دهد اگر مقدار حداقل دستمزد هر ساله را با قیمت سکه بهار آزادی مقایسه کنیم، با در نظر گرفتن قیمت سکه در تاریخ اعلام حقوق کارگران (انتهای اسفندماه هرسال) قدرت خرید کارگران در دهه 1360 به اندازه خرید 5/5 سکه، در دهه 1370 به اندازه خرید 8 سکه، در دهه 1380 حدود 14 سکه، در دهه 1390 حدود 7.5 سکه و در سال‌های اخیر به اندازه خرید 3 سکه بوده است.

طبق این داده‌ها، حداقل حقوق کارگران برای سال 1403 در آخرین روزهای اسفندماه سال گشته درحالی حدود 7 میلیون و 166 هزار تومان (بدون در نظر گرفتن مزایا) تعیین شده که در آن تاریخ، قیمت هر قطعه سکه بهار آزادی حدود 36 میلیون و 105 هزار تومان بوده است.

طبق داده‌های نمودار، بالاترین مقدار قدرت خرید حداقل دستمزد کارگران مربوط به دهه 1380 بوده که البته در این دوره علاوه‌بر حجم پایین و کم‌اثر تحریم‌ها، دولت با اتکای به درآمدهای سرشار نفتی برای چندین سال  اقدام به میخکوب نرخ ارز کرده بود (فارغ از تبعاتی همچون بیماری هلندی سیاست مذکور).

همچنین علاوه‌بر دهه 1380، این داده‌ها نشان می‌دهد طی 44سال اخیر بالاترین مقدار قدرت خرید کارگران مربوط به سال‌هایی است که دولتها توانسته‌اند افسار تورم را بکشند. به عبارتی، در کنار افزایش عادلانه دستمزد کارگران، کنترل تورم نیز یکی از بهترین سیاست‌های حمایتی از حداقل‌بگیران و البته همه اقشار مردم است.