پرونده بیمارستان بین‌المللی تبریز و مردودی شورای شهر

چه بر سر تبریز آمده است؛ یا بهتر است بگوییم چه بر سر تبریز آورده‌اند. از یک سو جماعتی گردهم جمع می‌آیند تا هیچ شهروندی عزت نفس خود را از دست ندهد، هیچ نیازمندی سر گرسنه بر بالین نگذارد و شرمنده اهل و عیال نشود از سوی دیگر افرادی نیز پیدا می‌شوند که چشم بر همه چیز بسته و دار و ندار بیمار سرطانی را با الفاظی که از بیان آنها شرممان می‌شود، به یغما می‌برند.

به گزارش شهر بورس و به نقل از خبرگزاری فارس، تبریز داعیه‌دار شهر بدون گداست. شهری بدون متکدی و نیازمند که حاصل تلاش و مجاهدت بزرگانی چون چاروقچی، خاماچی، مرحوم یعقوب صادق نوبری و موسسات و خیریه‌هایی است که نخواستند مردم تبریز عزت نفس خود را برای رفع نیازهایشان در کوچه پس‌کوچه‌های شهر به حراج بگذارند. نیازمندان، مستمندان، بیماران صعب‌العلاج سرطانی که دردشان فقط بیماری سرطان نیست، بلکه هزینه‌های درمان است، تحت پوشش این افراد و مؤسسه‌ها و به صورت محرمانه مورد حمایت قرار می‌گیرند. در این شرایط اقتصادی که بیماران سرطانی در سختی هستند و دست نیاز به سوی افراد و موسسات دراز می‌کنند تا مرهمی برای دردهای سرطانی و نداری خود پیدا کند، عده‌ای از خدا‌ بی‌خبر، چشم بر انسانیت و نوع‌دوستی بسته و دارو‌های بیماران سرطانی را در یکی از مجهزترین بیمارستان‌های شمال‌غرب کشور به سرقت می‌برند. خبر تاسف‌آور و نگران‌کننده تزریق آب‌مقطر به جای دارو‌های شیمی درمانی در بیمارستان بین‌المللی ولیعصر تبریز، شهروندان و فعالان حوزه سلامت و درمان را در بهت و حیرت فرو برده است. خبری که بازتاب ملی و بین‌المللی آن در شبکه‌های معاند، خدشه‌ای بزرگ بر اعتبار تبریز و توریسم درمانی آن وارد کرد. علی‌رغم اینکه بسیاری از مسؤولان قضایی همچون دادستان تبریز، نظامی و انتظامی همچون رئیس پلیس آگاهی، شخصیت‌ها و گروه‌های سیاسی همچون جبهه اصلاحات و اکبر اعلمی و فعالان رسانه‌ای تبریز و کشور واکنش‌هایی به این موضوع داشته و خواستار روشنگری در این رابطه شده‌اند، جای خالی شورای شهر سیاست‌زده تبریز به شدت احساس می‌شود.

شورایی که شعار آن سلامت شهروندی است و هر پروژه شهری را به آن گره می‌زند و یا مسائل مختلف شهری را به سلامت مردم ربط می‌دهد، چرا در این راستا سکوت کرده است؟هیچ‌کدام از 13 عضو شورای اسلامی شهر که همه‌ چیزدان حوزه‌های مختلف شهری هستند، حتی یک تذکر کوچک در این رابطه ندادند.شورای شهری که باغ‌گلستان را پیراهن عثمان سلامت شهروندی قرار داده و حتی یک عضو آن بخاطر این موضوع استعفا داد، شورای شهری که برای جمع‌آوری پسماند شهری مرثیه‌سرایی می‌کند، شورایی که برای بارش‌های سنگین برف جنجال‌آفرینی می‌کند، چه شده‌ است که در این اتفاق تاسف بار که علاوه بر خدشه‌دار کردن جایگاه و اعتبار تبریز در سطح جهانی، بر جان و مال شهروندان تبریزی نیز خدشه وارد شده، سکوت اختیار کرده‌است ؟ البته که این موارد در حد قابل قبول آن و به دور از جنجال و حاشیه و در راستای منافع شهر لازم است ولی این شورا، شورای شهرداری نیست، پارلمان شهری و حافظ جان و مال و منافع شهروندان نیز هست. شورایی که مخالف هبه و بخشش است، شورایی که رکورددار تجلیل از پرسنل شهرداری و ورزشکار و هنرمند است، شورایی که برخی اعضایش مدام بر طبل قومگرایی می‌کوبند، شورایی که ورزش و سلامت را برگ درخشان کارنامه خود می‌داند، با کدامین دلیل و منطق در برابر این رسوایی بزرگ سکوت کرده است؟

چه بر سر تبریز آورده‌اند

چرا این 13 نفر که در مورد مسائل مختلف شهری همچون آب و برق و گاز و بیمه، مسئولان مختلف را برای پاسخگویی به صحن علنی دعوت می‌کنند، ولی علی‌رغم افزایش نگرانی‌های عمومی و حساسیت بخش‌های مختلف نظام مقدس جمهوری اسلامی و همچنین خدشه‌دار شدن نام تبریز بزرگ، هیچ فردی از وزارت بهداشت و درمان، دانشگاه علوم‌پزشکی، مسئولان بیمارستان بین‌المللی تبریز و یا خود معاون رئیس جمهور برای پاسخگویی به صحن علنی دعوت نمی‌شود.آیا جان انسان‌ها و درماندگی آنها به اندازه این مباحث و دیگر مطالب نامربوطی که هر هفته شاهد آن هستیم، ارزش ندارد؟ آیا دلیل این انفعال شورای شهر، جزء این است که نام بیمارستان بین‌المللی با نام یک چهره شاخص استان گره خورده است؟ آیا می‌توان گفت که علاوه بر شهر، شورای شهر نیز رام اوست؟ آیا آن همه بحث و جدل اعضای شورای به اصطلاح انقلابی با آن چهره شاخص مذکور، جنگ زرگری بود؟ یا اینکه چون الان معاون دولت چهاردهم شده است، فعلا سکوت کرده‌اند؟ چه بر سر تبریز آمده است؛ یا بهتر است بگوییم چه بر سر تبریز آورده‌اند. از یک سو جماعتی گرد هم جمع می‌آیند تا هیچ شهروندی عزت نفس خود را از دست ندهد، هیچ نیازمندی سر گرسنه بر بالین نگذارد و شرمنده اهل و عیال نشود.

از سوی دیگر افرادی نیز پیدا می‌شوند که چشم بر همه چیز بسته و دار و ندار بیمار سرطانی را با الفاظی که از بیان آنها شرممان می‌شود، به یغما می‌برند. دردناک‌تر از آن سکوت نمایندگان مردم در شورای اسلامی شهر است. شاید یک دلیل آن نامی است که بر تارک این بیمارستان خودنمایی می‌کند؛ فردی که سیاست را خوب بلد است و تبحر ویژه‌ای در اقناع افراد دارد.