به گزارش شهر بورس، سید باقر شریف‌زاده تأکید کرد که این مسیر بدون وجود «فهم مشترک» و «مطالبه جمعی» از سوی جامعه محقق نخواهد شد و توسعه را پدیده‌ای دانست که باید در بطن اجتماع نهادینه شود.
به گفته وی، شرط نخست تحقق این مطالبه عمومی، آموزش‌وپرورش اثربخش از سنین کودکی است.
وی تصریح کرد: آموزش، موتور بنیادین توسعه است و غفلت از آن موجب رکود ساختاری کشور خواهد شد.
شریف‌زاده با اشاره به تعدد دانشگاه‌ها در ایران، این وضعیت را نمایانگر توسعه ندانست و گفت: آنچه اهمیت دارد، کیفیت تربیت نیروی انسانی و هدفمندی نظام آموزشی است.
وی با ذکر اینکه توسعه واقعی در کشورهایی تحقق یافته که از مدرسه تا دانشگاه، هدفمند و پیوسته به‌سوی توانمندسازی جامعه حرکت کرده‌اند، خواستار بازنگری جدی در نظام آموزشی شد.
رئیس شورای راهبردی مرکز پژوهش‌های اتاق تبریز افزود: توسعه اقتصادی بدون توسعه فرهنگی و آموزشی امکان‌پذیر نیست. تربیت شهروند آگاه و مسئول‌پذیر، از بستر یک نظام آموزشی خلاق و آزاد حاصل می‌شود.
شریف‌زاده «سعادت انسان» را جوهره توسعه دانست و عناصر کلیدی آن را شامل سلامت، بهداشت، زیرساخت، سیاست‌گذاری مؤثر، و حکمرانی خوب برشمرد.
وی تحول در نظام حکمرانی را یکی از الزامات حیاتی توسعه دانست و خاطرنشان کرد ساختار مدیریتی ناکارآمد، بزرگ و بروکراتیک مانعی جدی بر سر راه پیشرفت کشور است.
شریف‌زاده خواستار کاهش تصدی‌گری دولت و تقویت نهادهای مدنی به‌عنوان حلقه واسط مردم و حاکمیت شد و این نهادها را بهترین بستر برای شکل‌گیری «عقلانیت جمعی» معرفی کرد.
وی در ادامه گفت: تعامل و گفتمان مستمر میان جامعه، دولت و دانشگاه، اساس توسعه است و باید زیست‌بوم مناسبی برای گفت‌وگو و هم‌فکری در جامعه ایجاد کنیم.
شریف‌زاده بر لزوم تقویت زیرساخت‌های نرم‌افزاری نظیر آموزش‌های عمومی نوین از جمله شاد زیستن، زیبایی‌شناسی و هوش مصنوعی در دانشگاه‌ها تأکید کرد.
وی تحولات فناوری را تهدیدی برای نظام‌های آموزشی سنتی خواند و خواستار حرکت به‌سوی نظام یادگیری انعطاف‌پذیر و مهارت‌محور شد.
عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی تبریز با تحلیل نمونه‌های بین‌المللی، به مزیت‌های نسبی کشورها اشاره کرد و گفت: ایران باید بر ظرفیت‌های خود از جمله منابع طبیعی، موقعیت ژئوپلیتیکی و نیروی انسانی جوان تمرکز کند.
شریف‌زاده از تجربه موفق کشورهایی چون آلمان، کره جنوبی، نروژ و فنلاند یاد کرد و الگوبرداری بومی‌شده از آن‌ها را برای ایران قابل تحقق دانست، مشروط بر تقویت اراده توسعه.
وی بر اهمیت «شبکه‌سازی» دانشگاه‌ها با جهان و تعامل آن‌ها با بخش خصوصی و صنعت تأکید و آن را پارادایمی نوین برای عبور از بن‌بست توسعه عنوان کرد.
